Στην αρχή του 20ου αιώνα, ο μηχανοκίνητος αθλητισμός ήταν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο σπορ που συχνά αφαιρούσε τη ζωή των πιο ταλαντούχων οδηγών. Η ιστορία έχει ορισμένα στοιχεία τραγωδίας μα πρώτα, ας ξεκινήσουμε με τον Il Commendatore τον ίδιο, δηλ. τον Enzo Ferrari.
Enzo Ferrari
Είναι δύσκολο να φανταστούμε ένα κόσμο χωρίς τον (τη) Ferrari αλλά στην αρχή της καριέρας του, αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος ήταν χωρίς δουλειά, χρεοκοπημένος και ανήμπορος. Η κατάσταση ήταν τόσο κακή που ο ίδιος σκεφτόταν την αυτοκτονία.
Κάποια στιγμή μέσα στο 1919 όμως, ο Ferrari ξεκίνησε να συνομιλεί με τον Ugo Sivocci που τότε εργαζόταν για ένα μικρό κατασκευαστή αυτοκινήτων ονόματι CMN. Οι δύο άντρες έγιναν γρήγορα φίλοι και στους μήνες που ακολούθησαν, ο φτωχός Ferrari συχνά δειπνούσε στο σπίτι του Sivocci. Αμέσως μόλις ο Sivocci είχε μια θέση εργασίας για τον φίλο του, του τη προσέφερε αμέσως. Μια κίνηση που θα άλλαζε το ρου της ιστορίας αυτοκινήτου: ο Sivocci ήταν αυτός που έβαλε για πρώτη φορά τον Ferrari πίσω από το τιμόνι ενός αγωνιστικού αυτοκινήτου. Μαζί, επινόησαν νέους τρόπους δοκιμής των αυτοκινήτων τους. Για το 10ο Targa Florio, οδήγησαν τα αυτοκίνητα τους στη γραμμή εκκίνησης χρησιμοποιώντας το δημόσιο οδικό δίκτυο και μάλιστα κάποια στιγμή μέσα στην νύχτα ενώ οδηγούσαν στους Ιταλικούς επαρχιακούς δρόμους, δέχτηκαν επίθεση από μια αγέλη λύκων!
Όταν ο Ferrari προσελήφθη από την Alfa Romeo, επέστρεψε τη χάρη στον Sivocci ο οποίος σύντομα τον ακολούθησε στη μάρκα με το μεγαλύτερο κύρος. Μαζί με τον Ferrari αποτέλεσαν τους δύο από τους τέσσερεις οδηγούς αγώνων της Alfa Romeo, μαζί με τους Giuseppe Campari και Alberto Ascari. Από τους τέσσερεις, ο Sivocci ήταν γρήγορος αλλά δε μπορούσε ποτέ να εξασφαλίσει μια νίκη με αποτέλεσμα να έχει τη φήμη αυτού που η Θεά Τύχη ποτέ δεν ήταν με το μέρος του.
Το Targa Florio του 1923 θα ήταν όμως διαφορετικό, αφού ο Sivocci, απελπισμένος πια από τη κακή του τύχη, αποφάσισε να προσθέσει ένα σύμβολο τύχης στην αγωνιστική του Alfa Romeo: ένα τετράφυλλο τριφύλλι. Ο Sivocci κέρδισε το συγκεκριμένο αγώνα κι εκτός του ταλέντου του πίσω από το τιμόνι, φάνηκε πως το σύμβολο τύχης, τον είχε βοηθήσει.
Quadrifoglio Verde Πηγή φωτογραφίας Petrolicious
Χρησιμοποιήθηκε όμως το σύμβολο αυτό για να ξεπεράσει τις προκαταλήψεις ή μήπως υπήρχε κάποιος άλλος λόγος; Όπως γράφουν ορισμένοι ιστορικοί, το τετράφυλλο τριφύλλι ήταν ένας τρόπος για θεατές και άλλους οδηγούς ν’ αναγνωρίσουν πιο γρήγορα το αυτοκίνητο του Sivocci από απόσταση. Μη ξεχνάτε εξάλλου πως εκείνες τις εποχές, οι δρόμοι στους οποίους πραγματοποιούνταν οι αγώνες ήταν χωμάτινοι και σήκωναν πολύ σκόνη τα αυτοκίνητα.
Δυστυχώς, το Quadrifoglio Verde δε μπόρεσε να σώσει τον Sivocci που πέθανε ένα χρόνο αργότερα κατά τα δοκιμαστικά για το Ιταλικό Grand Prix στη Monza – το αναγνωρίσιμο πλέον σύμβολο δεν είχε ακόμη βαφτεί επάνω στην αγωνιστική Alfa Romeo P1. Ο θάνατος του αναγνωρίστηκε σε μια συμβολική αλλαγή πριν τον αγώνα: Το τετράφυλλο τριφύλλι πριν τη Monza βρισκόταν μέσα σε ένα λευκό διαμάντι, με κάθε γωνία του να αντιπροσωπεύει κι ένα οδηγό της Alfa Romeo. Μετά το θάνατο του Sivocci, ένα σημείο αφαιρέθηκε με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί το σήμα Quadrifoglio Verde όπως το ξέρουμε ως και σήμερα.
Πλέον, το σήμα χρησιμοποιείται ως ένας σύνδεσμος προς το αγωνιστικό παρελθόν της Alfa Romeo που το βλέπουμε στις πιο σπορτ εκδόσεις των αυτοκινήτων της εταιρίας αλλά και ως μια υπενθύμιση μιας φιλίας που άλλαξε τις ζωές των Enzo Ferrari και Ugo Sivocci.
Quadrifoglio Verde Πηγή φωτογραφίας Petrolicious
Quadrifoglio Verde Πηγή φωτογραφίας Petrolicious
Ελεύθερη μετάφραση από το πρωτότυπο: Φώτης Β. Νάκος
Πηγή άρθρου: petrolicious.com
