Berardo Taraschi: ο μικρός μεγάλος ήρωας

Πριν 20 χρόνια άφησε την τελευταία πνοή του στο San Giovanni Teatino, κοντά στο Chieti, ένας Ιταλός πιλότος και επιχειρηματίας που ξεκινώντας από την επαρχία του Teramo έφερε το όνομα και τα αυτοκίνητα του σε μια σημαντική θέση στην ιστορία της Αυτοκίνησης της Ιταλίας.

Αν γεννηθείς στην Tossiccia (ένα μικρό χωριό στην επαρχία του Teramo στο Abruzzo) το 1915, το πιθανότερο είναι πως το να ανοίξεις μια δική σου εταιρεία κατασκευής αυτοκινήτων δεν είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται να κάνεις. Αν όμως το πάθος για τις μηχανές το έχεις στο αίμα, είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση και ακριβώς από εκεί ξεκίνησε ο ‘μακρύς αγώνας’ του Berardo Taraschi.

Τον θυμόμαστε γιατί το 2017 έχει δύο επετείους που τον αφορούν: 20 χρόνια από τον θάνατο του και 70 από την ίδρυση της εταιρείας του, της Meccaniche Taraschi, που γεννήθηκε σαν συνεργείο αυτοκινήτων και μοτοσυκλετών και που εξελίχθηκε μέχρι στην κατασκευή αυτοκινήτων.

Στην εφηβεία του, και παρά τη σθεναρή αντίθεση των γονιών του, ο Taraschi γράφτηκε στην Τεχνική Σχολή για να ικανοποιήσει την ανυπέρβλητη επιθυμία του να κατακτήσει πλήρως τα μυστικά της μηχανολογίας. Το δικό του ήταν ένα τεράστιο πάθος και χάρις ακριβώς στην εκπαίδευση του έφτασε στο μέλλον να βελτιώνει κινητήρες μοτοσυκλετών και αυτοκινήτων.

Μετά το σχολείο του, και στην ηλικία των 19 ετών, άνοιξε ένα συνεργείο για την προετοιμασία αγωνιστικών κινητήρων μοτοσυκλετών. Τότε είναι που συμμετέχει στον πρώτο του αγώνα, ξεκινώντας μια μακρά πορεία στην οποία θα συμμετάσχει σε τουλάχιστον 70 διοργανώσεις και θα κατακτήσει πάνω από 20 τρόπαια.

Το 1938 κέρδισε την δεύτερη θέση στο Ιταλικό Πρωτάθλημα Ταχύτητας στην κατηγορία των 500 κ.εκ. Το 1939 κατασκευάζει την ‘Moto Taraschi 500‘ και αρχίζει να αγωνίζεται και με αυτοκίνητα κατακτώντας το τίτλο ‘Ασημένιο Τιμόνι‘ με ένα Fiat 500.

Στο μεταξύ το συνεργείο του δεν επισκεύαζε/βελτίωνε απλώς μοτοσυκλέτες αλλά άρχισε να τις πουλά κιόλας. Στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο συμμετέχει στην Ρώσικη εκστρατεία σαν μοτοσικλετιστής αναγνώρισης και μετά τη λήξη του επιστρέφει στην Ιταλία και ανοίγει ξανά την επιχείρηση του.

Το 1947, πριν 70 χρόνια δηλαδή (την ίδια χρονιά με την Ferrari….) μετατρέπει την επιχείρηση του σε Οίκο Κατασκευής Σπορ Αυτοκινήτων. Εκείνης της χρονιάς είναι και η ‘Urania‘, το πρώτο διθέσιο Sport αυτοκίνητο 750 κ.εκ. το όνομα του οποίου προέρχεται από τον ομώνυμο λόφο στα περίχωρα της πόλης του Teramo. Σαν βάση χρησιμοποιεί το Fiat 500 αλλά αντικαθιστά τον κινητήρα με εκείνο της μοτοσικλέτας BMW R75, ενώ το σχέδιο του αμαξώματος υπογράφεται από τον Venanzio Pozzi απο το Milano, μαζί με τον Giovanni Foschini.

Urania-BMW

Στις 11 Απριλίου του 1947 ο Taraschi κατακτά, οδηγώντας μια Urania, την 3η θέση στο Σιρκουί της Piacenza καταγράφοντας τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Στη συνέχεια το μοντέλο τελειοποιήθηκε με ένα νέο σωληνωτό πλαίσιο και γεννάται η Urania δεύτερης γενιάς ώστε να πληροί τις νέες προδιαγραφές του Πρωταθλήματος Ταχύτητας.

O Berardo Taraschi στο τιμόνι της Urania το 1949

Οι νίκες το 1949 είναι πολλές: Στον 90 Γύρο της Σικελίας, στο Σιρκουί της Reggio Emilia, στο 10 Σιρκουί στο Κάστρο του Teramo, στο 2ο Grand Prix της Napoli, το 3ο Κύπελλο των Dolomiti, στο Σιρκουί της Pescara και στην Ανάβαση της Caltanissetta.

Η εταιρεία πετάει. Ο Taraschi έχει ήδη προκαλέσει τους αντιπάλους του στην Formula 2 με ένα κινητήρα 500 κ.εκ. με μηχανική υπετροφοδότηση και άρχισε την εξέλιξη ενός αυτοκινήτου Formula 3. Το πείραμα όμως δεν πετυχαίνει: οι Urania-BMW είναι δύστροπες και οι πωλήσεις πέφτουν.

Πάντα το 1949 ο Taraschi, μέσω του δημοσιογράφου Giovanni Canestrini, έκλεισε συμφωνία με τους αδελφούς Attilio και Domenico Giannini: γεννιέται η Giaur (το όνομα προέρχεται από την ένωση Giannini και Urania) που ενώνει το καλύτερα στοιχεία του πλαισίου της Taraschi με τους κινητήρες του γνωστού Ρωμαϊκού Οίκου. Παράγονται πάνω από 50 αντίτυπα, αρκετά από τα οποία εξάγονται στις ΗΠΑ όπου κατακτούν περισσότερες από 120 νίκες, που προστίθενται στις δεκάδες στην Ιταλία.

Το 1951 η Giaur κερδίζει το Ιταλικό Πρωτάθλημα Ταχύτητας στην κατηγορία Sport 750. Τον ίδιο τίτλο θα κερδίσει το 1954 και ο ίδιος ο Taraschi σαν οδηγός. Γεννιέται η αγωνιστική ομάδα ‘Squadra Taraschi‘.

Taraschi Formula Junior

Η δεκαετία του ’50 θα φέρει στο φως το διθέσιο Champion, το μονοθέσιο Red Blitz αλλά και συμμετοχές στην Formula 1.

Η πανέμορφη λιλιπούτεια Giaur Champion 750

To 1957 αρχίζει η παραγωγή των μονοθεσίων της Formula Junior. Τότε τελειώνει και η συνεργασία με την Giannini αλλά η παραγωγή των αυτοκινήτων συνεχίζεται με το όνομα Taraschi μέχρι το 1962, όταν έπειτα από 150 νίκες αποφασίζει να τερματίσει την καριέρα του ως πιλότου αλλά και ως κατασκευαστή, στο ίδιο μέρος όπου ξεκίνησαν όλα, στο Abruzzo.

Elisa Latella
Μετάφραση: Νίκος Κουμπής
Πηγή: Ruoteclassiche



Γεννήθηκα στην Ιταλία... τη μάνα μου την πήγαν στο μαιευτήριο με μια Alfasud, ο πατέρας μου οδηγούσε ένα 124 Sport και ένα 131 Mirafiori, ο αγαπημένος οικογενειακός φίλος είχε μια GTV6 και ένα Uno Turbo i.e. και έζησα το οικονομικό θαύμα της Ιταλίας με τις αμέτρητες 164, Thema και Croma να τρέχουν με 200+ στην Autostrada. Αν δεν γινόμουν αθεράπευτα ιταλόφιλος δεν ξέρω τι θα γινόμουν....


'Berardo Taraschi: ο μικρός μεγάλος ήρωας' has no comments

Be the first to comment this post!

Would you like to share your thoughts?

Your email address will not be published.

© Copyright TheItalianJob.gr | All Rights Reserved