Fiat 124 Coupe’: Ο τρίτος σωματοφύλακας

Σχεδόν όλοι οι Ιταλόφιλοι, όταν ερωτηθούν για να επιλέξουν το αγαπημένο τους sport coupe από τη δεκαετία ’65-’75, θα επιλέξουν σχεδόν χωρίς σκέψη την 105 Alfa GT Junior / GTV, ή την θρυλική Lancia Fulvia Coupe. Η έκδοση και ο κυλινδρισμός δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία στην αισθητική προτίμηση, μιας και τα σχήματα έμειναν σε γενικές γραμμές αναλλοίωτα κατά τη διάρκεια της παραγωγής τους. Και είναι απόλυτα λογικό, αφού αυτά τα μοντέλα καθόρισαν μια εποχή στην Ιταλική Βιομηχανία, υιοθέτησαν νέες τεχνικές κατασκευής, ανέβασαν κατά πολύ τα δεδομένα στην κατηγορία των μικρών coupe, και σήμερα κοντεύουν να φτάσουν την έννοια του unobtainium, ειδικά στις σπάνιες ή πλούσιες εκδόσεις τους.

Υπάρχει όμως και ένας τρίτος μνηστήρας, ο οποίος δεν κατάφερε να φτάσει σε αίγλη τα tour de force του Μιλάνο και του Τορίνο, αλλά είχε όλα τα εχέγγυα να συναγωνιστεί επί ίσοις όροις τους πρωτοπόρους σε πωλήσεις. Και αυτό, με χαμηλότερη τιμή, η οποία διατηρείται και σήμερα.

124 Sport Coupe AC (1967-69)

Το FIAT 124 Sport Coupe παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1967, σχεδιασμένο εντός του εργοστασίου (αυτό ήταν ένα αρνητικό για τη δημοτικότητά του, εφόσον εκείνη την εποχή μέτραγε πολύ η υπογραφή του σχεδιαστικού οίκου στην ούγια, και αντικατοπτριζόταν και στην τιμή πώλησης ως ένδειξη μοναδικότητας) από τον Felice Mario Boano, στα σχεδιαστικά βήματα του 850 Sport. Ένα χρόνο πριν είχε προηγηθεί το 124 Spider, σχεδιασμένο από τον Tom Tjaarda στον Pininfarina, με 14cm κοντύτερο μεταξόνιο, ως άμεσος ανταγωνιστής της Alfa Romeo Spider. Το Sport Coupe’ διατήρησε αρκετά σχεδιαστικά στοιχεία από το Spider, κυρίως το σχεδιασμό του ρύγχους. Παρότι αρμονικό σε σχεδίαση, ήταν ένα ξεκάθαρο σχήμα τριών διακριτών όγκων, με καλή εκμετάλλευση των χώρων, και πραγματικές πίσω θέσεις.

124 Sport Coupe AC (1967-69)

Αρχικά με μια έκδοση του Lampredi στα 1.438cc και κιβώτιο 4 σχέσεων, αλλά και με 4 υποβοηθούμενα δισκόφρενα, ελικοειδή ελατήρια και ανεξάρτητη ανάρτηση εμπρός, ήταν τόσο προηγμένο τεχνολογικά όσο και η GT 1300 Junior. Η συνέχεια ήταν θετική, με την επανασχεδιασμένη έκδοση BC το 1969 να εφοδιάζεται με μεγαλύτερο κινητήρα 1.608cc με –επιτέλους- δύο διπλά κατακόρυφα Weber 40IDF και 108 ίππους, μπόρεσε να φτάσει και να υπερκεράσει σε ορισμένες περιπτώσεις σε επιδόσεις τους κύριους αντιπάλους του.

Οι αλλαγές στη Βιομηχανία όμως εκείνη την εποχή ήταν γοργές: η Lancia κήρυξε πτώχευση και βρέθηκε στα χέρια της FIAT, οπότε ο εσωτερικός ανταγωνισμός απέτρεψε το ιστορικό δόρυ να εξελίξει περαιτέρω τον χαρισματικό V4. Αντ’ αυτού, το βάρος δόθηκε στους αγώνες, ένα πρόγραμμα το οποίο είχε ξεκινήσει το 1965 με την εξαγορά της HF Squadra Corse από την Lancia, με την προσπάθεια να αποδίδει τα μέγιστα το 1972, με το πρώτο International Championship for Manufacturers, ένα χρόνο πριν τη θέσπιση του World Rally Championship.

124 Sport Coupe BC – 124 Spider 1600 (1970)

124 Sport Coupe BC (1969-72)

Η εξέλιξη του Sport Coupe’ συνεχίστηκε, και το 1972 παρουσιάστηκε η τρίτη εκδοχή, στη μορφή του CC. Ο κινητήρας μεγάλωσε κι άλλο σε χωρητικότητα, φτάνοντας τα 1.756cc, αλλά μόνο με ένα διπλό καρμπυρατέρ. Η έκδοση αυτή στόχευε περισσότερο στην ομαλότητα λειτουργίας, την πολυτέλεια και την άνεση ενός GT, παρά στην νευρικότητα και την απλότητα ενός sport coupe’. Η FIAT τότε ξεκινούσε την κατά μέτωπο επίθεση στην Alfa Romeo, με αιχμή του δόρατος το Dino, απέναντι στη Montreal, και το 130 απέναντι στην Alfa6, και το 124 εκπροσώπησε αυτή τη νοοτροπία, τουλάχιστον σχεδιαστικά. Η επέκταση συνεχίστηκε και στην Ιβηρική χερσόνησο, με το πανομοιότυπο SEAT 124 Sport.

124 Sport Coupe CC (1972-75)

Σαν σύνολο, η σειρά ήταν επιτυχημένη, με 113.000 AC, 98.000 BC και 75.000 CC μονάδες, σαφώς περισσότερες από τα αντίστοιχα νούμερα της Alfa Romeo. Η επιτυχία του βασίστηκε ίσως και στην ορμή που απέκτησε η νομενκλατούρα «124» από την τετράθυρη έκδοση, η οποία θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες πλατφόρμες στην ιστορία. Παρ’ ότι δεν μπορούσε να υπερηφανεύεται για τις αγωνιστικές δάφνες (μόνο το 124 Spider αγωνίστηκε εργοστασιακά, και αυτό μετά το 1975, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία), εντούτοις, η χαμηλή τιμή, η καλή ποιότητα κατασκευής και η αρμονική σχεδίαση βοήθησαν πολύ στις πωλήσεις. Και φυσικά, το αντίθετο του μόνιμου προβλήματος που ταλάνιζε (και συνεχίζει να απασχολεί) την Alfa, όλα τα εξαρτήματα ήταν διαθέσιμα, πολλά εκ των οποίων κοινά με τα τετράθυρα μοντέλα, σε ένα εκτενές και ολοκληρωμένο δίκτυο αντιπροσώπων και μεταπωλητών. Ο αειθαλής bialbero παρέμεινε στην παραγωγή για δεκαετίες, και απέδειξε πολλάκις την αξία του στους αγώνες, με τους απογόνους 131, 037 και Delta Integrale.

124 Sport Coupe CC (1972-75)

Σήμερα, οι τιμές των κλασικών 124 βρίσκονται αρκετά επίπεδα κάτω από τους ομόσταυλούς τους, αλλά διατηρούν ένα κοινό, και με την έλευση του νέου 124 Spider, αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για την απόκτηση του πρώτου διδάξαντα, όπως πάντα συμβαίνει με την παρουσίαση σύγχρονων μετα-ρετρό ανασχεδιασμών. Γεγονός παραμένει όμως, ότι το 124 ήταν ένα ικανό και καλοφτιαγμένο αυτοκίνητο κλασικής διάταξης, και εντέλει, ίσως και πιο εύκολα χρησιμοποιήσιμο σε πραγματικές συνθήκες, απ’ ότι μια 1750 GTV ή μια Fulvia HF1600.

124 Sport Coupe CC (1972-75) interior

Ο κύριος λόγος που το 124 Coupe ξεχάστηκε γρηγορότερα από την Alfa Romeo 105 GT/GTV, ήταν ότι δεν υπήρξε άμεσος αντικαταστάτης για να συνεχίσει την επιτυχημένη του -σύντομη- πορεία, παρά μόνο έμμεσα το tipo 175 Coupe, 20 χρόνια αργότερα, πράγμα που δεν συνέβη με την Alfa Romeo, η οποία αντικατέστησε τη σειρά με τις 116/916 GTV, δίνοντας διάρκεια στην ονοματολογία, εντυπώνοντας τα μοντέλα στη συνείδηση του κοινού, και ως αποτέλεσμα αυτού, καθιστώντας τα πιο επιθυμητά σήμερα.

Βασίλης Καρίκας