TheItalianDrive: Alfa Romeo Stelvio 2.0 TB

‘Ευχαριστώ Porsche!’

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα όταν, το μακρινό 2003, αντίκρισα την Kamal το concept που έδειχνε την πρόθεση της Alfa Romeo να εισέλθει στην νεοφώτιστη, τότε, κατηγορία των Premium/Sport SUV’s. Η Porsche με την τολμηρή, αλλά και άκρως επιτυχημένη, κίνηση της να παραστρατήσει από τον παραδοσιακό δρόμο των sport αυτοκινήτων με την πρώτη Cayenne 955, άνοιξε το δρόμο για τους άλλους κατασκευαστές κάνοντας τη ζωή τους πιο εύκολη αφού απορρόφησε και τις πρώτες …δονήσεις από το σεισμό των αντιρρησιών.

Αυτό που δεν ήξερα ήταν ότι θα έπρεπε να περιμένουμε 13 ολόκληρα χρόνια για να μετουσιωθεί η …προσπάθεια της Kamal σε ένα πλήρως λειτουργικό και ανταγωνιστικό αυτοκίνητο: την Alfa Romeo Stelvio, και μετά άλλο ένα χρόνο μέχρι, επιτέλους, να οδηγήσουμε μία.

Εγκαινιάζουμε λοιπόν την νέα στήλη TheItalianDrive με την γνωριμία, σε δύσκολα μάλιστα συνθήκες, της νέας Alfa Romeo Stelvio 2.0 Turbo Benzina Q4 First Edition!

Intro – Rainy Day (John Lee Hooker, 1997)

Ο καλός φίλος ΣΧ σε ρόλο ….προξενήτρας μεσολάβησε για μια γνωριμία εφ’ όλης της ύλης με την Giulia ‘παντώς καιρού’, την Stelvio. Η μέρα του ραντεβού, πολύ βροχερή και μουντή, αποτέλεσε ίσως το ιδανικό σκηνικό για μια βόλτα με ένα αυτοκίνητο το οποίο σχεδιάστηκε για να μεταφέρει με ασφάλεια και ταχύτητα τους επιβάτες του χωρίς να στερήσει την, απαραίτητη για μία Alfa Romeo, σπορ αίσθηση από την πηδαλιούχο. Μόνο αργότερα αποδείχθηκε πως η μέρα εκείνη σημάδεψε τις ζωές των συνανθρώπων μας στην Μάνδρα και η σκέψη μας δεν μπορεί παρά να είναι μαζί τους, ακόμα και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές.

Audio Track 1 – The look (Roxette, 1989)

Δεν θα αναλωθώ στα κλασικά σχόλια περί της εμφάνισης και της κομψότητας της Stelvio αφού οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους. Το αμάξωμα του πρώτου SUV της Alfa Romeo είναι σαφέστατα εμπνευσμένο από την Giulia, στην οποία και βασίζεται, κάτι που ισοδυναμεί με γκολ από τα αποδυτήρια αφού η berlina της Alfa θεωρείται, και είναι, ένα από τα ομορφότερα sedan της αγοράς, ανεξαρτήτου κατηγορίας.

Το σχέδιο αρχίζει από το κλασικό τρίλοβο στο ρύγχος με τον μεγάλο θυρεό να είναι στο επίκεντρο της προσοχής ενώ τα φωτιστικά σώματα συνεχίζουν το μοτίβο της Giulia, αλλά με διαφορές στις αναλογίες. Συνεχίζοντας στην πλαϊνή όψη είναι εμφανές πως σε σύγκριση με τον άμεσο ανταγωνισμό των Audi Q5 και BMW X3, η Stelvio είναι σαφέστατα πιο αρμονική στις αναλογίες της ενώ η έλλειψη τρίτου πλευρικού παραθύρου και η κυρτή οροφή της χαρίζουν μια φυσική σπορ αύρα, χωρίς να χρειάζεται να καταφύγει σε επιτηδευμένες λύσεις εύκολου εντυπωσιασμού. Η γραμμή της ράχης είναι ψηλή αλλά, σε αντίθεση με την ψυχρή και τεχνολογική προσέγγιση των ανταγωνιστών της, αυτή της Alfa κρατάει μια θηλυκότητα στη καμπύλη της που της χαρίζει μια πιο …φυσική αίσθηση και αντοχή στο χρόνο. Μόνο η Porsche Macan στέκεται με αξιώσεις δίπλα στη Stelvio ενώ F-Pace και Velar, αμφότερα με πολύ πετυχημένο σχεδιασμό, θα τεθούν αντιμέτωπα με το επόμενο, και μεγαλύτερο, SUV που ετοιμάζει η Alfa Romeo.

Η ουρά της Stelvio είναι και το σημείο που διαφοροποιείται περισσότερο από την αδελφή Ιουλία, και αυτό όχι μόνο λόγο της προφανούς διαφοράς όγκων αλλά και γιατί η θέση της πινακίδας επέστρεψε στη γνώριμη θέση της, στον πίσω προφυλακτήρα, όπως στις περισσότερες Alfa Romeo της τελευταία 20ετίας. Ανάμεσα στα πίσω φωτιστικά σώματα, που φέρνουν και κάτι από Maserati Granturismo, υπάρχει το σήμα με το σταυρόφιδο και τον Σαρακινό, Οικόσημο των Visconti και σήμα του Milano.
Μόνη παραφωνία οι δύο εξατμίσεις που είναι υπερβολικές σε μέγεθος, αλλά τουλάχιστον είναι αληθινές και δεν κρύβουν κάποιο λοξό σωληνάκι πίσω από το ψευτοδιαχύτη.

Audio Track 2 – Inner Smile (Texas, 2001)

Ανοίγοντας την μεγάλη, και ψηλή για όσους έχουν συνηθίσει στις 156–159, πόρτα με την ποιοτική επένδυση περνάμε στο εσωτερικό της Stelvio. Η συγγένεια με την Giulia είναι και πάλι εμφανής αφού το ταμπλό πατάει στις βασικές γραμμές εκείνου της …κοντής αδελφής της, αλλά ο ανασχεδιασμός του επάνω μέρους, που είναι πιο ίσιο και διατηρεί ύψος και από τη μεριά του συνοδηγού, δίνει τον απαραίτητα αυστηρό τόνο που αναμένει κανείς από ένα -πιο- σκληροτράχηλο όχημα. Τα όργανα είναι ευανάγνωστα, και ανάμεσα σε στροφόμετρο και ταχύμετρο υπάρχει μια οθόνη υψηλής ευκρίνειας όπου εμφανίζονται οι χρήσιμες ενδείξεις.

Η κονσόλα είναι minimal σχεδιασμού που θυμίζει Audi (καλό είναι αυτό) ενώ η κεντρική οθόνη βρίσκεται ψηλά στο ταμπλό πίσω από ένα μαύρο ημιδιάφανο πάνελ που την κάνει να φαίνεται σαν να αιωρείται, αντί για την εύκολη και άχαρη λύση του …tablet, ενώ οι επενδύσεις από αληθινό ανθρακόνημα ενισχύουν την αίσθηση ποιότητας.
Τα καθίσματα προσφέρουν ικανοποιητική στήριξη και η άνεση δεν μας προβλημάτισε για όλη τη διάρκεια της βόλτας. Σημαντικό και το γεγονός ότι οι πίσω επιβάτες θα ταξιδέψουν first class, ιδίως αν είναι μόνο δύο.

Για το πορτμπαγκάζ, που ανοίγει και κλείνει ηλεκτρικά, είμαστε σίγουροι ότι μπορεί να χωρέσει άνετα τις αποσκευές όλων των επιβατών.

Όμως αρκετά ασχοληθήκαμε με τα …περιφερειακά, οπότε ας περάσουμε στην ουσία:

Audio Track 3 – The lady is a tramp (Frank Sinatra, 1957)

Όταν οδηγείς μια Alfa Romeo, είτε είμαι μια Mito με LPG είτε είναι μια 8C Competizione, οφείλει να μεταφέρει στον οδηγό της αυτό το ‘κάτι’, την απροσδιόριστη αίσθηση ότι ελέγχεις μια κατασκευή που σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε για ‘να την πας’ και όχι για ‘να σε πάει’. Ακόμα και αν κάποιες φορές τελικά το σύνολο υπολείπεται αξιόλογων ανταγωνιστών, η αίσθηση πρέπει να υπάρχει για να πάρει το αυτοκίνητο το ok από τη δύσκολη κοινότητα των Alfisti. Αυτό το προαπαιτούμενο ισχύει πόσο μάλλον όταν στα χαρτιά το νέο πουλέν της Alfa Romeo έχει όλα τα φόντα για να ανατρέψει ακόμα και τις πιο δυσοίωνες προβλέψεις, και κοιτάει στα μάτια την μεγάλη αντίπαλο από τη Βαυαρία, την Alfa Romeo του Βορρά…την BMW.

H Giulia την αίσθηση αυτή όχι απλώς την κατέχει αλλά δείχνει να είναι φτιαγμένη εξ ολοκλήρου από την μετάλλαξη της από συναίσθημα σε μέταλλο, και δείχνει στον ανταγωνισμό, που προβάλλει έντονα ότι προσφέρει αντίστοιχες αισθήσεις, ποιος είναι πλέον ο daddy.
H Stelvio όμως? η αλήθεια είναι ότι όταν ήρθε η σειρά μου να την οδηγήσω, οι βρύσες του ουρανού άνοιξαν μονομιάς και κατέστησαν σχεδόν αδύνατη την γρήγορη οδήγηση, χωρίς τον κίνδυνο να δοκιμάσω εκ πείρας τις θετικές επιδράσεις των 5 αστέρων στο EuroNCAP, οπότε  η αξιολόγηση θα γίνει σε επίπεδο γνωριμίας και με την ελπίδα μιας επόμενης συνάντησης μαζί της, σύντομα και με καλύτερες συνθήκες.

Δεν δυσκολεύτηκα για να βρω αμέσως την ιδανική θέση γρήγορης οδήγησης, με την κάθετη πλάτη στο κάθισμα, ενώ και η αίσθηση ύψους δεν είναι σαν της Cayenne, όπου κάθεσαι πάνω σε …ένα πυργάκι μέσα στο αυτοκίνητο, που είναι ήδη πάνω σε ένα αναβατόριο. Αν και σαφέστατα ψηλότερη απ’ οποιοδήποτε συμβατικό αυτοκίνητο δεν είναι δα και τόσο ψηλή ώστε να σε αποτρέψει από το να θελήσεις να στύψεις το πλαίσιο του Giorgio (αλήθεια γιατί το ονόμασαν έτσι?) σε διαδρομές ασφάλτινου rally.

Τα σταθερά αλουμινένια Paddles θυμίζουν Ferrari, και κάπου εκεί αντιλαμβάνεσαι ότι, τουλάχιστον σε επίπεδο πρώτων εντυπώσεων, το παιχνίδι προσμονής της διασκέδασης για τον ανταγωνισμό χάθηκε με το που κάθεται ο οδηγός στο κάθισμα και διαλέγει το D στο περιστροφικό διακόπτη του DNA.

Μόλις εκκινήσεις τον κινητήρα ο ήχος στο ρελαντί παράγει αυτόν τον αδιάφορο ήχο όλων των σύγχρονων υπερτροφοδοτούμενων τετρακύλινδρων, που όμως αποκτά μια ενδιαφέρουσα χροιά με γρέζι, και μπάσα υπόκρουση από τις διπλές εξατμίσεις, στις έντονες επιταχύνσεις από στροφή σε στροφή. Οι πίσω επιβάτες μάλιστα απολαμβάνουν ενισχυμένη την ηχητική υπόκρουση αφού ο όγκος του πορτμπαγκαζ λειτουργεί ως …ενισχυτής και όταν ο οδηγός βυθίζει το πόδι στο γκάζι η ατμόσφαιρα αποκτά κάτι από hot hatch.

Το τιμόνι είναι απλώς ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΙΚΟ, και απορώ με κάποιους αρθρογράφους που είπαν ότι έχει υπερβολική πληροφόρηση, εννοείται πως έχει και πρέπει να έχει σωστή πληροφόρηση, αλλά το κάνει χωρίς να είναι ενοχλητικό και φλύαρο. Η δουλειά που έχει γίνει με το όλο δέσιμο του μπροστινού συστήματος είναι εξαιρετική και φαίνεται και στις λεπτομέρειες, όπως τη βύθιση του κινητήρα σε χαμηλότερο σημείο και πιο κοντά στο καθρέπτη, για την μετακίνηση των μαζών όσο γίνεται πιο χαμηλά και προς το κέντρο. Προσωπικά βρήκα την αίσθηση του τιμονιού εξαιρετική, σε συνδυασμό πάντα με τις 19άρες ζάντες της First Edition, και αν υπολείπεται ελαφρώς σε σχέση με αυτό των 156 GTA/GT 3.2 (που είναι ότι πιο άμεσο μπήκε σε μη supercar πριν την επέλαση των ηλεκτρικών τιμονιών drive by wire) είναι μόνο και μόνο λόγο των μεγαλύτερων διαδρομών της τυπολογίας της ανάρτησης, απαραίτητα σε ένα SUV.

Μόλις ξεπεράσει κανείς, πολύ σύντομα είναι η αλήθεια, τον όποιο ενδοιασμό σχετικά με την γενική αρχιτεκτονική ενός SUV αντιλαμβάνεται πως η Stelvio είναι πολύ ικανότερη από πολλά ‘σπορ’ αυτοκίνητα συμβατικής τυπολογίας, και ουέ και αλίμονο στον άμοιρο σουπερκαρά που θα το παίξει καμπόσος ενάντια σε μία που θα έχει στο τιμόνι τον Fabio, τον ΣΧ η τον Mgeo…

Αν προέρχεσαι, όπως η πλειονότητα των ιδιοκτητών της, από BMW X3/Χ5 η Porsche Cayenne μάλιστα, θα πυροβολήσεις ήδη κατεβαίνοντας από το πεζοδρόμιο της αντιπροσωπείας, και αυτό είναι το μεγάλο παράσημο της Stelvio, αφού έκανε τα Sport SUV’s των καλύτερων οικογενειών να φαίνονται όχι και τόσο σπορ δίπλα της. Επιφυλάσσομαι μόνο για την Macan, που ακόμα δεν είχα την τύχη να δοκιμάσω, αλλά και πάλι νομίζω ότι η Alfa θα καθαρίσει.

Δεν υπάρχει body roll, απλώς δεν. Φτάνεις στη στροφή, κατεβάζεις και σημαδεύεις το apex ενώ το άμεσο πλαίσιο και η εντελώς πισωκίνητη κατανομή της τετρακίνησης (αληθινή, όχι Haldex) φροντίζει για το άνοιγμα της τροχιάς που διαγράφει ο πίσω άξονας. Όπως είπαμε, οι καιρικές συνθήκες δεν επέτρεψαν να ανεβάσουμε και άλλο το ρυθμό οπότε δεν φέραμε τα ηλεκτρονικά σε δύσκολη θέση, αλλά αν έτσι όπως έστριβε στο Διόνυσο δεν ανάψανε λαμπάκια σημαίνει ότι τα περιθώρια της είναι πολύ ανώτερα από αυτά ακόμα και ενός έμπειρου οδηγού.

Οι αλλαγές ταχυτήτων του AT8 της ZF είναι ταχύτατες και πολύ διασκεδαστικές, το κιβώτιο είναι σωστά ρυθμισμένο για να κρατάει τον Turbo Benzina Multiair των 280 ίππων μέσα στην ωφέλιμη περιοχή λειτουργίας και τα paddles σε παρακαλάνε να τα χρησιμοποιείς ακόμα και όταν δεν χρειάζεται. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ανέβασα μια σχέση μόνο και μόνο για να την ξανακατεβάσω λίγο αργότερα, σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή…αλλά τη δουλειά ε?

Τα φρένα είναι το μόνο κομμάτι της εξίσωσης που χρειάζεται εξοικείωση, όχι επειδή δεν είναι καλά, κάθε άλλο αφού έχουν κορυφαία απόδοση, αλλά γιατί χρειάζεται κανείς μερικά χιλιόμετρα μέχρι να συνηθίσει το πόδι του στην διαδρομή του πεντάλ. Μόλις όμως το …ανθρώπινο software ρυθμίσει το hardware κατάλληλα, τότε απολαμβάνει ένα σύστημα πέδησης που μπορεί να ακινητοποιήσει το βαρύ όχημα σε μικρό χώρο και χωρίς δράματα, ενώ στο συνεχόμενο στροφιλικι μιας ορεινής διαδρομής, δεν θα χάσει ποτέ την αποτελεσματικότητα του.

Και αφού πιάσαμε την επιτάχυνση από στροφή σε στροφή, ο λόγος πέφτει στο 2.0 Turbo Benzina Multiair που τραβάει αποφασιστικά σε όλες τις συνθήκες. Το κλισέ ‘δουλεύει σαν μεγαλύτερος ατμοσφαιρικός’ ισχύει και με το παραπάνω και, σε συνάρτηση με το χαμηλότερο βάρος της κατηγορίας, εξασφαλίζει κορυφαίες επιδόσεις που έρχονται αβίαστα και με ηρεμία.

Τελικά όμως, θες η βροχή θες το γενικότερο προφίλ των SUVs νομίζω ότι η απόλαυση του έρχεται απο την οδήγηση ‘δύο κλικ κάτω’ με απόλυτη ασφάλεια οπότε…

Audio Track 4 – Driving home for Christmas (Chris Rea, 1986)

Ας είμαστε ειλικρινείς, τα SUV δεν δημιουργήθηκαν για να σπάνε χρονόμετρα η να διαλύουν τον ανταγωνισμό σε ΕΔ ασφάλτινων rallies, το ότι κάποια μπορούν, και η Stelvio είναι σίγουρα ο καλύτερος εκπρόσωπος τους, δεν σημαίνει ότι τελικά θα κλέψουν την παράσταση από τα αγαπημένα μας ‘χαμηλά’ αυτοκίνητα. Όμως η οδήγηση ενός SUV που είναι ικανότατο σε όλες τις συνθήκες έχει μία άλλη, ιδιαίτερη χάρη, και κατανοώ πλήρως τον φίλο μου που έχει αλλάξει 42 αυτοκίνητα, μεταξύ των οποίων μερικές Ferrari, και έχει κόλλημα μαζί τους. Πας παντού, όποτε θελήσεις, και κουβαλάς μαζί σου την οικογένεια μέχρι δεύτερου βαθμού συγγένειας, ενώ αν είσαι στο τιμόνι μιας κατασκευής σαν τη Stelvio και σου έρθουν αυτά τα ‘5 λεπτά παράνοιας‘ μπορείς εύκολα να γυρίσεις το manettino στο D και να ξε…δώσεις.

Αυτή ακριβώς ήταν η σκέψη μου στο δρόμο της επιστροφής, μέσα στη κίνηση με τους υαλοκαθαριστήρες να δουλεύουν εντατικά και το ελληνικό οδικό δίκτυο να προσφέρει μια δοκιμασία αντάξια στου σκληρότερου survivor. Ένα Sport SUV δεν θα είναι ποτέ τόσο sport όσο μια sport μπερλίνα, είναι θέμα νόμων της φύσης, αλλά τα τελευταία δείγματα των κατασκευαστών πλησιάζουν όλο και περισσότερο. Τελικά τα προτερήματα τους γίνονται όλο και πιο μεγάλα σε σχέση με τα μειονεκτήματα. Οδηγώντας προς το σπίτι για τα Χριστούγεννα, όπως πολλές φορές έχω κάνει μετά από επαγγελματικά ταξίδια, νομίζω ότι η Stelvio θα ήταν το ιδανικό αυτοκίνητο για να το κάνεις γρήγορα και με ασφάλεια, γιατί αν μια υπερυψωμένη κατασκευή μπορεί να ανάβει φώτα σε GTi στο στροφιλίκι σημαίνει ότι το πλαίσιο της είναι εκεί και θα δουλέψει, χωρίς να το καταλάβεις, όταν θα φτάσεις κουρασμένος και χαλαρός στη πρώτη κακοτεχνία του δρόμου και θα σε σώσει χωρίς καν να αντιληφθείς ότι κινδύνεψες.

Θεωρώ ότι το DNA της Stelvio έχει ένα γράμμα παραπάνω. Είναι τόσο ικανή, τόσο σαν χαλαρός μεταφορέας όσο και σαν ‘όπλο’, που θα μπορούσε να αρκεστεί στα Dynamic (για εκείνα τα 5 λεπτά που λέγαμε) και το All weather που μετατρέπει εκείνο το μείγμα -τηρουμένων των αναλογιών- hot hatch με off road όχημα σε μια πολυτελή λιμουζίνα/ησυχαστήριο. Το Normal είναι πλεονασμός.

Αν θα την αγόραζα? αν στη γκάμα της Alfa Romeo υπήρχε μια Giulia SW Veloce η απάντηση θα ήταν πολύ πιο εύκολη, αν και πάλι όχι δεδομένη. Αυτή τη στιγμή για κάποιον που θέλει να είναι μέσα στο πνεύμα των καιρών και να έχει ένα όχημα που μπορεί να κάνει τόσα πολλά πράγματα με τόσο εξαιρετικό τρόπο (τέλειωσαν οι εποχές του απ’όλα, αλλά μέτρια) η Stelvio αποτελεί μια εξαιρετική επιλογή.

Εγώ πάλι, που δεν κουβαλάω σκι και δεν πηγαίνω στα χιόνια, θα δοκιμάσω και την Giulia Veloce πρώτα και μετά(?) θα αποφασίσω.

Νίκος Κουμπής

Καλή παρέα πρώτα και όλα τ’άλλα έρχονται!

Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον ΦΙΛΟ Στράτη Χατζηπαναγιώτου και τους 4Τροχούς γιατί χωρίς αυτούς δεν θα είχαμε πραγματοποιήσει τη δοκιμή.

ΥΓ: Μείνετε μαζί μας γιατί έχουμε συνέχεια