Vespa/Piaggio – Η ιστορία

Ιδρύθηκε από τον Rinaldo Piaggio το 1884, παράγοντας αρχικά ατμομηχανές και βαγόνια σιδηροδρόμων. Κατά τη διάρκεια του Α’ Π. Π. η εταιρεία επικεντρώθηκε στην παραγωγή αεροσκαφών. Κατά τη διάρκεια του Β’ Π. Π. η εταιρεία παρήγαγε βομβαρδιστικά, και το τέλος του την βρήκε με το εργοστάσιο στην Pontedera κατεδαφισμένο τελείως από τους βομβαρδισμούς των συμμάχων.

Η παραπαίουσα οικονομία και οι βομβαρδισμένοι/διαλυμενοι δρόμοι οδήγησαν τον Enrico Piaggio, γιο του ιδρυτή, να ασχοληθεί με κάτι άμεσο, μαζικό και προσιτό σαν μέσο μεταφοράς. Ζήτησε από τον Αεροναυπηγό Corradino D’Ascanio, υπεύθυνο για το σχεδιασμό και την κατασκευή των πρώτων σύγχρονων ελικοπτέρων της Agusta (θα κάνουμε ξεχωριστό αφιέρωμα στο φόρουμ), που τότε δούλευε για τον Innocenti, να δημιουργήσει ένα απλό, ανθεκτικό και προσιτό όχημα.

Το όχημα έπρεπε να είναι … unisex, εύκολο στην οδήγηση, να μπορεί να μεταφέρει έναν επιβάτη, και
να ΜΗΝ λερώνει τα ρούχα τους…! Tο ’45 ένα ψιλοπρωτόγονο scooter κάνει την εμφάνισή του με το χαϊδευτικό όνομα Paperino.

Με εσωτερικό όνομα MP5 και σχεδιαστές τους Renzo Spolti and Vittorio Casini δεν ικανοποίησε αρκετά. Ως πηγή έμπνευσης φέρεται το καναδικό προπολεμικό scooter Cushman53 το οποίο ως μικρό, βολικό και αερομεταφερόμενο υποστηρικτικό μέσο του Αμερικάνικου στρατού κυκλοφορούσε ευρέως στην Ευρώπη.Ενώ ο Ascanio δεν ήταν και ο πιο θερμός υποστηρικτής των 2τροχων! και κάπως έτσι προέκυψε η εξέλιξη σε MP6.

εγκρίθηκε
…κι έρχεται το 1946 που ξεκινάει η παραγωγή της θρυλικής Vespa [= «σφήκα»], η ιταλική γλώσσα αποκτά ένα νέο ρήμα “vespare», η ελληνική -πλέον- λέξη βέσπα χαρακτηρίζει ολόκληρη κατηγορία 2κυκλων.

Τα βασικά τεχνικά της χαρακτηριστικά τα ξέρετε: 2χρονος αερόψυκτος [με τον χαρακτηριστικό ανεμιστήρα ]
με κιβώτιο ταχυτήτων στο αριστερό χερι, “πλαίσιο” μονοκοκ από μορφοποιημένα μεταλλικά φύλλα, μονόμπρατσο με υστερούντα βραχίονα εμπρός ενιαίο και αρχικά μη αναρτώμενο σύνολο κινητήρα+μετάδοσης [εν συνεχεία, με μονό αμορτισέρ] και ΦΥΣΙΚΑ ρεζέρβα!

Αυτά λέει η ιστορία, η μη-ρομαντική πλευρά [των επιχειρήσεων] έχει ως εξής: Τα γεμάτα ταμεία από την επιτυχία της Vespa, [από τότε!!] διατίθεντο για ανάπτυξη νέων προϊόντων, συμπεριλαμβανομένου και του Vespa 400, ενός μικρού επιβατικού αυτοκινήτου το ’57.

Το ’59, η Piaggio πέρασε στον έλεγχο της οικογένειας Agnelli, ιδιοκτήτες της Fiat. Το ’64 διαχωρίζονται οι 2 βασικές δραστηριότητες [αεροναυπηγική και μοτοσικλετες] .
Η αεροναυπηγική εταιρεία ονομάστηκε IAM Rinaldo Piaggio που σήμερα ως Piaggio Aero ελέγχεται από την οικογένεια του Piero Ferrari, ο οποίος κατέχει και το 10% της …οικογενειακής επιχείρησης. Το ’69 η εταιρεία αγόρασε την Gilera.

Συνεχίζοντας τα μη-ρομαντικά , όπως οι περισσότερες εταιρείες που πέρασαν από τα χέρια των Agnelli, ακολούθησε μια μακρά περίοδος που η Piaggio βολόδερνε χωρίς ουσιαστικά νέα ανταγωνιστικά προϊόντα, χωρίς κατευθυνση μέχρι που το ’97 μετά το θάνατο του Giovanni Alberto Agnelli τότε CEO μία από τις γνωστές “επενδυτικές” εταιρείες προσπάθησε [και ευτυχώς απέτυχε] να την ξε-πουλήσει σε κάποιους “φερέλπιδες” Κινέζους.

όμως το παραμύθι της συμπαθέστατης βέσπας έχει ευτυχή κατάληξη!
εμφανίζεται από το πουθενά ο Roberto Colaninno πετυχημένος businessman που πιστεύοντας στο προσλαμβάνει Rocco Sabelli ο οποίος ανασχεδιάζει όλη την γραμμή παραγω΄γης πάνω σε Ιαπωνικά πρότυπα!

Δίνοντας κίνητρα και ΧΩΡΙΣ απολύσεις, η βέσπα εξελίχθηκε [ξανα-ανακαλύφθηκε και η κατηγορία] η φίρμα απογειώθηκε μαζί με τα έσοδα κι έτσι εξαγόρασε και την Aprilia [με προίκα την MotoGuzzi] την Derbi [που αποτέλεσε τον Δουρειο Ιππο στην Ιβηρική] αλλά και την Ligier που ειδικεύεται στα …extra-super-ultra-mini αυτοκινητάκια πόλεως.

η συνέχεια?

Κ.Γ.

http://www.theitalianjob.gr/forum/posting.php?mode=edit&f=132&p=36755