O Giotto Bizzarrini (γεννημένος στις 6 Ιουνίου 1926 στην Quercianella, κοντά στο Livorno) είναι ένας Ιταλός μηχανικός ιδιαίτερα δραστήριος τις δεκαετίες του ’50 έως κα του ’70.

Πήρε το πτυχίο του ως Μηχανικός από την σχολή της Pisa το 1953. Η πτυχιακή του αφορούσε την δική του εκδοχή πάνω σε ένα Fiat Topolino, όπου ο βελτιωμένος κινητήρας προσέφερε βελτιωμένες επιδόσεις ενώ η διαφορετική τοποθέτησή του ωφελούσε την οδική συμπεριφορά.

Η πρώτη του δουλειά ήταν στην Alfa Romeo, όπου του ανατέθηκε η εξέλιξη του σασί της Giulietta. Στην συνέχεια μετακινήθηκε στο Experimental Department, συνδυάζοντας την πρακτική / on-the-job εκπαίδευση με τα καθήκοντα οδηγού-δοκιμαστή. In his words: ” Έγινα δοκιμαστής που έτυχε να είναι και Μηχανικός με μαθηματικές Αρχές. Ανέκαθεν ήθελα να ξέρω την αιτία μίας αστοχίας ή βλάβης ώστε να ασχοληθώ με την λύση.”

O Giotto σύντομα απέκτησε την φήμη του εξαιρετικού εξελιγκτή με τις ικανότητές του να αναγνωρίζει το πρόβλημα ΚΑΙ να προτείνει την λύση του. Έτσι το 1957 αφήνει τη Alfa Romeo και παίρνει μεταγραφή στην Ferrari, που αναζητούσε έναν test driver με το δικό του προφίλ.

Με την πρωτότυπη 250 στην Monza το 1961

Ο Bizzarrini εργάστηκε 5 χρόνια στην Ferrari ως ΑρχιΜηχανικός παίρνοντας τελικά την θέση του Υπεύθυνου δοκιμών και εξέλιξης των Sport και GT αυτοκινήτων της φίρμας.

Ο Bizzarrini εξέλιξε σασί, κινητήρες και προσέφερε με τις ιδέες του περί αεροδυναμικής σε ιστορικά [και αξιοσημείωτα] μοντέλα της Ferrari, δουλεύοντας επί παραδείγματι στην σειρά των 250, με αποκορύφωμα την δημιουργία της  250 GTO το 1962.

Ο Ferrari ήθελε ένα αγωνιστικό GT με βελτιωμένη αεροδυναμική σε σχέση με την 250 GT SWB. Οι μυστικές δοκιμές ξεκίνησαν πάνω στην προσωπική 250 GT του Giotto με αρ.πλ.#2643GT.

Διαβάστε περισσότερα στην κατηγορία Προσωπικότητες του tij.

Με την αεροδυναμική απόδοση να εξελίσσεται σε τάση εκείνα τα χρόνια , ο Bizzarrini είχε καταλήξει ότι η SWB έχανε σε ταχύτητα λόγω ηυξημένου drag, οπότε στην GTO μείωσαν την μετωπική επιφάνεια δίνοντας παράλληλα μεγαλύτερο μήκος στο καπώ με όφελος τόσο την μείωση του drag όσο και την τάση “ελαφρώματος” του εμπρός μέρους στις υψηλές ταχύτητες. Δική του λύση ήταν επίσης η μετατόπιση του κινητήρα πιο πίσω και πιο χαμηλά [με την χρήση ξηρού κάρτερ] ώστε να βελτιωθεί και η κατανομή του βάρους .

Η αγωνιστική πορεία της 250 GTO απέδειξε ότι ο Bizzarrini είχε απόλυτο δίκιο.

Το 1961, στις 28 Μαϊου στο Nürburgring μία Ferrari 250 με αρ.πλ.0780TR και αρ.συμ. #5, των Pedro και Ricardo Rodriguez και ο Bizzarrini με τον Chiti

Ο Νοέμβριος του 1961, βρίσκει τα διοικητικά της Ferrari σε αναστάτωση από μία “έντονη διαφωνία” των “famous five” με τον Γέρο τον ίδιο και η αποχώρησή τους έμεινε στην ιστορία ως “Palace Revolt”…
Συνοπτικά πρόκειται για ένα κομβικό σημείο στην Ιστορία της [ιταλικής] αυτοκινητοβιομηχανίας όπου αποχώρησαν από την Ferrari ο Bizzarrini, o Chitti και ο Tavoni με πρώτο σταθμό την ίδρυση της ATS όπως Automobili Turismo e Sport.
Αλλά αυτό είναι μία άλλη #Storia.

Το 1962 ο Bizzarrini ίδρυσε την Società Autostar, προσδοκώντας να εργαστεί ως ανεξάρτητος /freelance Μηχανικός σε διάφορες αυτοκινητοβιομηχανίες.

Ως τέτοιον τον προσέλαβε ο Κόμης Giovanni Volpi, ιδιοκτήτης Scuderia Serenissima, για να αναλάβει την βελτίωση της Ferrari 250 GT SWB του (με αρ.πλ. 2819GT) σε GTO spec. Ο Ferrari είχε αρνηθεί να πουλήσει στον ανταγωνιστή του Volpi μία GTO, οπότε αποφάσισαν να δουλέψουν πάνω στην μεταχειρισμένη παλαιότερη έκδοση.

Ο ανήσυχος Giotto προχώρησε στις αεροδυναμικές ιδέες του πέρα από την GTO και με τον Piero Drogo της Carrozzeria Sports Cars στην Modena εξέλιξαν ένα δραματικό σχήμα που, ακολουθώντας τις Αρχές της θεωρίας του Kamm, επέκτεινε την [πιο χαμηλή] γραμμή της οροφής μέχρι το πίσω άκρο του αμαξώματος δίνοντας στην αυτοκινητιστική ιστορία την …

…  Breadvan με αρ.πλ.#2819GT η οποία κατά τον μύθο ολοκληρώθηκε σε 2, μόλις, εβδομάδες!

Ο εμβληματικός V12

Ένα χρόνο αργότερα ήταν ο Ferruccio Lamborghini που ζήτησε τις υπηρεσίες του Bizzarrini για τον σχεδιασμό του κινητήρα που θα κινούσε τον νέο του GT . Μετά την παροιμιώδη κόντρα Enzo vs Ferruccio λέγεται ότι o Giotto θα έπαιρνε ένα μπόνους για κάθε ίππο που θα έβγαζε ο κινητήρας του παραπάνω από τον  V12 της Ferrari.

Ο V12 της Lamborghini εμφανίστηκε στην 350GT του 1964 και σε διάφορες παραλλαγές τον συναντάμε σε κάθε  V-12 Lamborghini μέχρι την Murciélago SV του 2010.

ISO

Μέσω της Società Autostar ο Bizzarrini χρεώθηκε την εξέλιξη των  Iso Rivolta IR 300 και του Iso Grifo για λογαριασμό του Renzo Rivolta και της Iso Autoveicoli S.p.A. Εκεί γνωρίστηκε με τον Giorgetto Giugiaro, σε μία σχέση που διήρκεσε περισσότερα από 60 χρόνια.

To 1964 στο Livorno ιδρύεται η Prototipi Bizzarrini S.R.L με σκοπό την κατασκευή σπορ αυτοκινήτων πολυτελείας.

Η εξέλιξη από την Bizzarrini του Iso A3/L έφερε την παρουσίαση του πρώτου μοντέλου της , του 5300GT ενός front-mid πισωκίνητου μοντέλου με αλουμινένιο αμάξωμα που κινούνταν από έναν V8 με καταγωγή Chevrolet και που σύμφωνα με τα αρχεία της εταιρείας κατασκευάστηκε σε 133 αντίτυπα περιλαμβάνοντας τις εκδόσεις Strada, America και την εκπληκτική [επιτρέψτε μας] Corsa.

Υπάρχουν αναφορές ότι έστηνε καρτέρι στην autostrada, για να καταδιώξει τις κατασκευές της Modena, να τις προσπεράσει, να μπει μπροστά τους επιδεικτικά, ώστε να δουν οι ιδιοκτήτες ποιο αυτοκίνητο είναι ταχύτερο από το δικό τους….

To καλοκαίρι του 1965 η Corsa – φυσικά – εξελιγμένη από τον ίδιο τον Giotto Bizzarrini και στα χέρια των Regis Fraissinet και Jean de Mortemart, στο διάσημο Circuit de la Sarthe, κέρδισε την κλάση της [άνω των 5 λτ]  στις 24 Ώρες του Le Mans αφού συμπλήρωσε περισσότερους από 300 γύρους με μ.ω.τ. 170 χαω. Αναφορές της εποχής μιλάνε για την υψηλότερη τελική στην ευθεία Mulsanne εκείνη την χρονιά.

Μετά τις απονομές ο Giotto οδήγησε το αγωνιστικό πίσω στο Livorno.

Το ‘66 ο Giotto προχώρησε στην μεταφορά του κινητήριου συνόλου πίσω, ο Giugiaro σχεδίασε και έτσι προέκυψε η Ρ538 όπως Posteriore 5,3 8κύλινδρη που εμφανίστηκε στις 24 Ωρες του Le Mans αλλά αποκλείστηκε με disqualification για παράβαση στο pit lane και καθώς οι κανονισμοί άλλαξαν από το ’67 δεν ξανααγωνίστηκε.

Το 1966 ήταν η χρονιά που κατασκευάστηκαν και τα 3 αντίτυπα της 5300GT Spider. Μάλλον καλή χρονιά για να είσαι cabrio…

Την επόμενη χρονιά, το 1967 ο Bizzarrini προσεγγίζει την Αγορά των σπόρ αυτοκινήτων από χαμηλά παρουσιάζονταας την 1900 GT Europa με 2λιτρο κινητήριο σύνολο της Opel και αμάξωμα από fibreglass με εμφανείς τις σχεδιαστικές αναφορές στην 5300 GT.
Ακριβή στοιχεία παραγωγής δεν υπάρχουν αλλά πιστεύεται ότι κάπου 20 1900 GT Europa παρήχθησαν.

Tρεις 2+2 5300 GT America one-offs παρουσιάστηκαν στο Salone di Torino τον Νοέμβριο του 1968.

O πρίγκηπας Amedeo, Δούκας της Aosta και μέλος της Ιταλικής βασιλικής οικογένειας παρήγγειλε την μοναδική κλειστή έκδοση της Ρ538 που φέρει το όνομά του.

Ως άνθρωπος της δουλειάς, όπως του άρεσε να δηλώνει για τον εαυτό του, ο Giotto Bizzarrini μέσα στην παγκόσμια οικονομική συγκυρία το 1969 ανακοίνωσε την πτώχευση τηε Bizzarrini SpA .

Ο φίλος του Giotto, Giorgetto Giugaro για να τιμήσει την φιλία του ονόμασε το 1ο πρωτότυπο της Ital Design Bizzarrini Manta .

Η αναγέννηση της Bizzarrini

Ο εμπορικός τίτλος και η πνευματική ιδιοκτησία της Bizzarrini άλλαξε χέρια επενδυτών αρκετές φορές μέχρι το 2020 που πέρασε στον έλεγχο της Pegasus Brands του Rezam M Alroum και τα νέα στελέχη της εξήγγειλαν την παραγωγή 24 αντιτύπων reproduction της εικονικής 5300 GT Corsa με όλα τα εγκεκριμένα από την FIA μέτρα ασφαλείας ώστε να μπορεί να συμμετάσχει σε αγώνες.

Οι νέοι ιδιοκτήτες, όμως, δεν έμειναν εκεί , συνεργάστηκαν με τον Giugaro και ανακοίνωσαν για το 2024 ένα σύγχρονο υπεραυτοκίνητο με το όνομα Giotto που θα κινείται από έναν ολοκαίνουριο V12, όπως πρέπει. 

Fin

Ο Giotto Bizzarrini “έφυγε” στις 13 Μαϊου 2023.