Ο Senna all’italiana που δεν είδαμε ποτέ…

Η Πρωτομαγιά είναι σίγουρα μια ξεχωριστή μέρα. Σηματοδοτεί, αν και όχι ακριβώς ορθά, το τέλος του φθινοπώρου και τον ερχομό της άνοιξης και των ανθισμένων λουλουδιών. Επίσης αποτελεί, και μάλλον αυτό θα έπρεπε να αναφέρεται συχνότερα καθώς είναι πάντα επίκαιρο θέμα, και επίσημη μόνιμη απεργία, και όχι αργία, των εργατών ανά τη Γη, για να θυμηθούν και να τιμήσουν αυτούς που έχυσαν αίμα για να κατακτήσουν όσα οι νεότερες γενιές χάρισαν απλόχερα στους εντρεπρενέρς και στην ‘ανάπτυξη‘.

Εμείς εδώ όμως στις φλέβες μας έχουμε βενζίνη, και σε λίγο αμπέρ, αντί για αίμα και κάθε χρόνο τέτοια μέρα χύνουμε ένα δάκρυ για τον τιτανοτεράστιο Ayrton Senna da Silva που πρόλαβε, στα μόλις 34 χρόνια παρουσίας του σε αυτή τη Γη, να σφραγίσει το motorsport και να αποτελεί ακόμα και σήμερα και σε όλο τον κόσμο το είδωλο παιδιών που θέλουν να ακολουθήσουν τα χνάρια του. Ακόμα και αν γεννήθηκαν αφού Αυτός είχε ήδη αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο.

Το διαδίκτυο και τα βιβλιοπωλεία είναι κυριολεκτικά γεμάτα από βιογραφίες και αναφορές στον τεράστιο Βραζιλιάνο πιλότο, και μια ακόμα παράθεση στατιστικών και στείρων αποτελεσμάτων η άλλα μια αναφορά στο απίστευτο Donnington Park του 1993, στην Μελβούρνη υπό βροχή το 1992 η στο Μονακό του 1984 θα ήταν πραγματικά ανούσια.
Αυτό που πάντα ήθελα να γράψω, για να είμαστε και on topic με τη θεματολογία του Theitalianjob.gr είναι για τις περιπτώσεις στις οποίες ο Ayrton θα συμμετείχε στην F1 all’italiana…

Senna και Scuderia Ferrari:
O Ayrton Senna κόντεψε να φορέσει την κόκκινη στολή ούτε μία, ούτε δύο αλλά τρεις φορές! Την πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή με την Ferrari ήταν αμέσως μετά τον τερματισμό του στη 2η θέση του GP του Μονακό το 1984. Ο Βραζιλιάνος είχε απογειώσει την Toleman-Hart του θαμπώνοντας τους πάντες, ανάμεσά τους και τον γέρο Enzo που ζήτησε να του πάνε περισσότερες πληροφορίες και να οριστεί μια συνάντηση με τον νεαρό οδηγό στο Maranello. Ο ίδιος ο Enzo Ferrari, όταν έγινε γνωστή η συνάντηση αυτή, είχε δηλώσει πως ‘...το ότι ο Senna είναι ένας νεαρός που οδηγεί πολύ δυνατά δεν το αμφισβητεί κανείς, αλλά προς το παρόν δεν έχω κανένα παράπονο από τον Arnoux‘.
Το 1986 η ιστορία επαναλήφθηκε, ο Ayrton Senna επισκέφθηκε εκ νέου το Maranello και είχε μακρά συζήτηση με τον Enzo Ferrari για την σεζόν του 1987, χωρίς πάλι να καταλήξουν οι δύο πλευρές σε συμφωνία. Ο Enzo έκανε γνωστή τη συνάντηση αυτή αργότερα όταν δήλωσε σε δημοσιογράφο πως ‘…ναι, ο Senna ήρθε στο Maranello αμέσως μετά το GP του Βελγίου, αλλά δεν καταλήξαμε σε κάποια συμφωνία για το 1987. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα τα καταφέρουμε στο μέλλον’. Εκείνη την εποχή πάντως, που η Ferrari δεν ήταν και στα καλύτερα της, ο Senna το είχε παίξει στον Enzo ολίγον ψηλομύτης και μάλλον αυτό χάλασε τη μαγιά αφού στο τέλος της σεζόν ο Γέρος είπε σε κάποια συνέντευξη του πως ‘…[σσ ο Senna] είναι αναμφίβολα ένας μεγάλος πιλότος, έχω κάποιες ενστάσεις με τον χαρακτήρα του’.

Gianni Agnelli και Luca Montezemolo τα λένε με τον Senna

Μια τρίτη συνάντηση όμως, πιο συγκεκριμένη και που μάλιστα οδήγησε στην υπογραφή ενός προσύμφωνου με τον Cesare Fiorio, τον ταλαντούχο Team Manager, που γνωρίσαμε από το έπος του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Rally του 1982, και που είχε αναλάβει τις τύχες της Scuderia Ferrari έγινε το 1990.
Ο Cesare Fiorio βρέθηκε με τον Senna και για πρώτη φορά μπήκαν τα σωστά θεμέλια για μια συνεργασία με την Scuderia. Οι δύο άντρες κατέληξαν στο να υπογράψουν ένα λεπτομερέστατο προσύμφωνο, που είχε όμως μονάχα μια δύσκολη ρήτρα: θα έπρεπε η Ferrari να απολύσει τον Alain Prost, μιας και ο Senna το είχε θέσει ως προαπαιτούμενο για να προσχωρήσει στη Scuderia Ferrari.

O Cesare Fiorio τον είχε καταφέρει…

Ο Fiorio συμφώνησε άμεσα, καθώς προτιμούσε τον Βραζιλιάνο από τον Γάλλο αλλά το deal κόλλησε στον Πρόεδρο της Ferrari Piero Fusaro που έβλεπε μια τέτοια κίνηση, την απόλυση δηλαδή του Prost από απαίτηση άλλου πιλότου ως προσβλητική για το κύρος της Scuderia. Η συμφωνία Senna-Ferrari δεν προχώρησε, πάλι για λόγους που δεν είχαν να κάνουν με οικονομικά η τεχνικά θέματα.
Το flirt όμως δεν τελείωσε εκεί. Ο Luca Cordero di Montezemolo, που είχε αναλάβει να ‘στρώσει’ τη Ferrari στις αρχές των 90ies, είχε αναθέσει στον Jean Todt να κάνει ότι είναι δυνατόν για να έρθει ο Senna στο Maranello.
O Γάλλος manager, και πρώην Πρόεδρος της FIA, είχε μια συνάντηση με τον Ayrton Senna στην Villa d’Este, στο Como, για να συζητήσουν την ενδεχόμενη συνεργασία για το 1994. Ο ίδιος ο Todt δήλωσε στην Auto Bild Motorsport πως ‘…βρεθήκαμε στη Villa d’Este και είχαμε μια εκτεταμένη κουβέντα για το μέλλον του Ayrton στη Ferrari. Ο ίδιος ήταν γοητευμένος από την ιδέα να τρέξει με τη Ferrari αλλά υπήρχε κόλλημα με τα συμβόλαια των Alesi και Berger. Στη συνέχεια τον κάλεσα εκ νέου για την σεζόν του 1995 αλλά είχε ήδη υπογράψει με την Williams.’
(αυτή την συνάντηση Todt-Senna κατ’ εντολή Montezemolo κρατήστε τη…θα τη βρούμε μπροστά μας σε λίγο)

O Ayrton Senna με τον Luca Montezemolo

Κάπου εκεί έγινε και η τελευταία προσπάθεια, που σύμφωνα με τον Montezemolo θα ήταν τελεσίδικη. Ο Πρόεδρος της Ferrari λέγεται ότι πλησίασε τον Ayrton Senna λίγο πριν την αρχή της σεζόν του 1994 και ρώτησε τον Βραζιλιάνο τι θα ήθελε για να σπάσει το συμβόλαιο με τη Williams νωρίτερα και να πάει στο Maranello. Ο Senna απάντησε πως εκτός της χρονικής δέσμευσης είχε και ως όρο για την αποδέσμευση του την κατάκτηση ενός τίτλου, θα κατακτούσε του 1994 και από το ’95, η το ’96 το αργότερο, θα πήγαινε στο Maranello χωρίς να συζητήσει καν με άλλες ομάδες.
Σφίξανε τα χέρια αλλά τελικά η μοίρα φρόντισε ώστε ούτε αυτή η συμφωνία να γίνει πραγματικότητα.

Πως θα ήταν αν το 1995 ο Senna οδηγούσε για την Ferrari?

Και επειδή στον μικρόκοσμο του ελληνικού ιντερνέτς υπάρχουν πολλοί αμφισβητίες, η εφημερίδα Il Resto del Carlino δημοσίευσε την τελευταία συνέντευξη που παραχώρησε ο Ayrton Senna σε ιταλικό μέσο, στις 24 Μαρτίου του 1994, στον δημοσιογράφο Leo Turrini και που είχε σκοπό να την δημοσιεύσει μετά το GP της Imola, μαζί με ρεπορτάζ για την συνάντηση με τον Todt και την αποτυχημένη άφιξη του στο Maranello, άλλωστε η ιδιωτική συμφωνία κυρίων με τον Montezemolo δεν ήταν γνωστή.
Τελικά η συνέντευξη δεν δημοσιεύτηκε ποτέ για ευνόητους λόγους. Η κουβέντα με τον Turrini ήταν χαλαρή και ο Senna απέφυγε να πει κάτι δεσμευτικό για να μην δημιουργήσει αρνητικές εντυπώσεις :

‘- Λέγεται πως υπάρχει ενδιαφέρον για την Ferrari, ισχύει?
– Το επιβεβαιώνω ότι η Ferrari μ’ ενδιαφέρει. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να πάω στο Maranello. Το θέμα έχει ως εξής: Η Φόρμουλα 1 είναι τεχνολογία. Αυτή τη στιγμή η Scuderia υστερεί. Εννοώ από θέμα επιδόσεων, υπολείπεται από τις κορυφαίες ομάδες. Ακόμα και αν έρθω να οδηγήσω γι’ αυτήν δεν θα καλύψω τη διαφορά, θα ήταν μια αντιπαραγωγική κίνηση. Και για εμένα αλλά και γι’ αυτούς’

Πάντως εκτός από την απάντηση στην ερώτηση, ο Ayrton προχώρησε στο να διηγηθεί ένα περιστατικό που μάλλον λέει πολλά:
‘Όταν ήμουν νεότερος και υπήρχε ακόμα ο Γέρος στο Maranello έστελνα κάθε χρόνο μια ευχητήρια κάρτα Χριστουγέννων σε εκείνον και στο γιο του Piero. Κάποτε μάλιστα είχαμε βρεθεί για ενδεχόμενη μεταγραφή μου, τότε ήμουν στη Lotus, όμως τελικά δεν προχωρήσαμε. Αλλά η ιδέα υπάρχει από πάντα. Ξέρεις, μια φορά βγήκα από το ξενοδοχείο μου στο Monte Carlo για να πάω σε κάποιο party, ήμουν με την αδελφή μου, και πέρασε από μπροστά μας μια Ferrari παραγωγής. Την κοίταξα και είπα στη Vivianne: Μία μέρα θα την οδηγήσω, η Ferrari είναι το πεπρωμένο μου!’

McLaren-Lamborghini, η προσπάθεια του αντίπαλου δέους:
Το 1993 η McLaren συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα F1 με πελατειακούς κινητήρες Ford, αρκετά μειωμένης απόδοσης σε σχέση με τους εργοστασιακούς Zetec-R της Benetton. Η κατάσταση στο Woking δεν ήταν καθόλου καλή και οι σχέσεις του Ayrton Senna με τον Ron Dennis ήταν ιδιαίτερα τεταμένες. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Βραζιλιάνος έτρεχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα πρακτικά άνευ συμβολαίου αφού το συμφωνητικό που είχε με την ομάδα ανανεωνόταν ανά αγώνα!
Ο Dennis δεν ήθελε να χάσει τον Ayrton, αλλά η υπερηφάνεια του δεν του επέτρεπε να του το δείχνει, και ο Senna από τη μία δεν έβλεπε καλύτερη λύση, πέραν της Williams, για να κατακτήσει τους 5 τίτλους που είχε θέσει ως προσωπικό στόχο, και από την άλλη δεν ήθελε να δεσμευτεί περαιτέρω με μια McLaren που ήταν εμφανώς σε κρίση.
Κάπου εκεί μπαίνει στο πλάνο και η Lamborghini, που εκείνη την εποχή ανήκε στην Chrysler του Lee Iacocca. Ο Αμερικανικός κολοσσός ήθελε να μπει στα χωράφια των supercars και να διαφημίσει την τεχνολογική υπεροχή του σε όλο τον κόσμο μέσω της εξωτικής Lamborghini.
Γι’ αυτό το λόγο η Chrysler χρηματοδότησε την ίδρυση της εταιρίας Lamobrghini Engineering, με έδρα τη Sant’Agata Bolognese, δίπλα στο εργοστάσιο του Ferruccio και λίγες δεκάδες χιλιόμετρα από το Maranello, που είχε ως αποκλειστικό σκοπό την εξέλιξη και την υποστήριξη ενός κινητήρα V12 για να διατίθεται σε ομάδες της Formula 1.

Ο V12 της Lamborghini

Η απειλή για την Ferrari ήταν διπλή, καθώς όχι μόνο η Lamborghini μόλις είχε παρουσιάσει την Diablo, που ήταν τεχνολογικά ανώτερη από την Testarossa που παρήγαγαν στο Maranello, αλλά είχε προσλάβει τον Mauro Forghieri, θρυλικό μηχανολόγο της Scuderia, για να σχεδιάσει τον νέο V12.
Το μόνο που έμενε στη φίρμα με τον ταύρο ήταν να συνάψει συμφωνία με μια κορυφαία ομάδα F1 για να μπει στο μάτι της Ferrari (για… δεύτερη φορά στην ζωή του), και ποια καλύτερη επιλογή εκτός της ‘μισητής’ McLaren?
Την ιδέα μάλιστα έριξε ο ίδιος ο Senna που ήταν κουρασμένος από την πενιχρή επίδοση των V8 της Ford και από την αδιαφορία των ανθρώπων του μπλε οβάλ.
Η πρώτη επαφή έγινε στα μέσα του 1993 όταν ο Senna έφερε σε επαφή την Chrysler με τον Ron Dennis, και του πρότεινε τη συνεργασία προμήθειας κινητήρων έναντι 20 εκ. δολαρίων, αλλά χωρίς περιορισμό στις κινητήριες μονάδες, και με όλα τα έξοδα δοκιμών να καλύπτονται από τους Αμερικανούς.
Ο Dennis δέχτηκε να προχωρήσουν σε δοκιμές, ήδη κατά τη διάρκεια της σεζόν ώστε να αρχίσουν να προετοιμάζονται για το 1994, και έτσι έγινε, στο Estoril ακριβώς την επομένη του GP του 1993.

Οι δοκιμές της McLaren-Lamborghini στις 27-28/9/1993 στο Estoril

Η McLaren είχε ήδη παραλάβει ολοκαίνουριους κινητήρες και είχε προετοιμάσει μια MP4/8 με τον V12 της Lamborghini και ένα ολόλευκο σασί χωρίς sponsors, γιατί επισήμως ήταν μια ιδιωτική δοκιμή της Chrysler που πλήρωνε και το λογαριασμό στη πίστα και την Goodyear.
Στα δοκιμαστικά πήραν μέρος ο Senna και ο Hakkinen, που ήταν οδηγός δοκιμών της McLaren και θα αντικαθιστούσε λίγο αργότερα τον δεύτερο οδηγό Michael Andretti στο τιμόνι των βρετανικών μονοθεσίων. Η απόδοση του V12 του Forghieri ενθουσίασε τον Senna, που έμεινε εντυπωσιασμένος και από την ταχύτητα απόκρισης των Ιταλών: όταν ζήτησε διαφορετική χαρτογράφηση με περισσότερη ροπή και ομαλότερη απόκριση και η νέα ECU ήταν έτοιμη άμεσα καθώς είχαν φέρει στην πίστα όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό και μεγάλη ομάδα μηχανολόγων.
Δεν υπάρχουν στοιχεία χρόνων για το session του Senna, αλλά ο Hakkinen έγραψε χρόνο 1.4 δλ ταχύτερο από αυτόν του Senna με κινητήρα Ford στα δοκιμαστικά του GP δύο μέρες νωρίτερα. Αυτά τα 1.4 δλ ήταν ότι έλειπε από τη McLaren για να σπάσει την πρωτοκαθεδρία της Williams, και αυτό που ήθελε ο Ayrton για να παραμείνει στην ομάδα.
Ο Senna μάλιστα ζήτησε την άμεση αλλαγή κινητήρων και να συνεχίσει το Πρωτάθλημα η ομάδα με τους Lamborghini, οι Ιταλοί ήταν έτοιμοι αλλά ο Dennis αρνήθηκε επιτόπου.
Εκείνο το απόγευμα, μετά το τέλος των δοκιμών να έσφιξαν τα χέρια ο Bob Lutz της Chrysler και ο Dennis της McLaren και να συμφώνησαν για την νέα χρονιά, αλλά αυτό το ξερό όχι του Ron ήταν ένδειξη ότι κάπου αλλού το πήγαινε το πράγμα…
Και έτσι έγινε… ένα βράδυ στο τέλος του Σεπτεμβρίου του 1993 ο Daniele Audetto, Διευθυντής της Lamborghini Engineering δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τον Ron Dennis στο οποίο του ανέφερε πως η McLaren μόλις είχε συνάψει συμβόλαιο με την Peugeot για την προμήθεια V10 κινητήρων για την νέα χρονιά και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να τηρήσει τη συμφωνία κυρίων με την Lamborghini.
Το τηλεφώνημα είχε διάρκεια ολίγον δευτερολέπτων και κατέληξε με το ‘δεν υπογράψαμε και κάτι, business is business‘.

Η McLaren MP4/8 – Lamborghini σήμερα είναι ιδιοκτησία της Lamborghini

Όταν μαθεύτηκε η ακύρωση της συμφωνίας με τη McLaren ο Flavio Briatore πήρε το ιδιωτικό jet της οικογενείας Benetton και πήγε απ’ ευθείας στις ΗΠΑ όπου συναντήθηκε με τον Lutz προκειμένου να πάρει η Benetton τους κινητήρες, καθ’ ότι η Ford είχε ήδη ανακοινώσει πως δεν θα συνέχιζε πέραν του 1994, αλλά οι Αμερικανοί του είπαν πως ‘δεν θέλουν καμία σχέση με την F1 και απλώς χαλάσατε καύσιμα‘.
H Lamborghini έμεινε με 20 κινητήρες να κάθονται στα ξυλόκουτα τους, έτοιμοι για αποστολή στη Μ. Βρετανία αλλά καμία κορυφαία ομάδα να τους φορέσει. Το γεγονός αυτό προκάλεσε οργή στα κεντρικά στις ΗΠΑ και οδήγησε τον Iacocca να δώσει εντολή αποκοπής από οποιαδήποτε μορφή motorsport για τη Lamborghini, να κλείσει την Engineering, αφήνοντας 300 τεχνικούς στο δρόμο, και τελικά να πουλήσει όλη τη φίρμα σε ένα Ινδονησιακό fund αμφίβολης αξιοπιστίας.
Πάμε τώρα λίγο πιο πίσω, εκεί που σας είπα να θυμάστε τη εντολή Montezemolo στον Jean Todt… Λέγεται πως την όλη συμφωνία McLaren-Lamborghini τη χάλασε ο Montezemolo: Με μία κίνηση ματ κατάφερε να μην αποκτήσει η Lamborghini καλή παρουσία στην F1, να αποκλείσει την McLaren από έναν αποδεδειγμένα άξιο κινητήρα, και για να μην έχει ο Senna λόγο να παραμείνει στο Woking.
Πως? Μα μέσω της Peugeot και του ακυρωμένου προγράμματος Gr.C και τους V10 που τους ξέμειναν.
Ποιος ήταν ο Team Manager της Peugeot στο Gr.C? o Jean Todt που τώρα είχε μετακομίσει στο Maranello για να επαναφέρει τη Ferrari στη κορυφή.
Φήμες, πολύ βάσιμες για όσους γνωρίζουν το χαρακτήρα των εμπλεκομένων, θέλουν τον Montezemolo να έβαλε τον Todt να μεσολαβήσει ώστε να πειστεί η Peugeot να συνεχίσει, με μικρό κόστος, την εξέλιξη των κινητήρων V10 για να εισέλθει στην F1.
Μάλιστα ο Todt πάσαρε στους πρώην εργοδότες του πως είχε την κατάλληλη επαφή για να συνάψουν συμφωνία με μια κορυφαία ομάδα, τη McLaren. Tο αντάλλαγμα  για να σπάσουν οι Βρετανοί τη συμφωνία με τη Lamborghini, που επισήμως δεν υπήρχε αλλά όλο το circus θεωρούσε δεδομένη, θα ήταν να μην πληρώσει η ομάδα ούτε ένα cent για τους κινητήρες και επιπλέον να πληρώσουν οι Γάλλοι ένα σοβαρό ποσό για χορηγία.
Πήρε λίγο καιρό στη Peugeot να το αποδεχτούν αλλά τελικά συμφώνησαν. Το κερασάκι είναι πως ο Todt γνώριζε πολύ καλά πως οι V10 της Peugeot δεν θα είχαν καμία τύχη στην πρώτη τους σεζόν και το είπε στον Senna… οπότε όταν η McLaren πήρε το τυράκι, κινητήρες και χορηγία, δεν είδε τη φάκα: μια χρονιά ταλαιπωρίας, την απώλεια του Senna που υπέγραψε σε χρόνο dt με τη Williams για να μην οδηγεί ένα κασόνι για δεύτερη συνεχή χρονιά, και την αποχώρηση στο τέλος του 1994 της Marlboro που έριξε περισσότερο βάρος, και χρήμα, στη Scuderia.
Βέβαια στο τέλος δεν πήγαν όλα άσχημα για τον Ron Dennis αφού συμφώνησε με την Mercedes και μετά από λίγο καιρό άρχισε μια νέα περίοδος παντοκρατορίας.

Τέλος: Ο Ayrton Senna σαν επίσημος οδηγός της …Minardi!
Αν δεν είχε έρθει εκείνη η καταραμένη Πρωτομαγιά του 1994 θα είχαμε ζήσει τον Ayrton Senna να αγωνίζεται για μια σεζόν με …Minardi. Ναι πολύ σωστά διαβάσατε! ο Μεγάλος Ayrton, που ήθελε να έχει πάντα το άριστο, το καλύτερο, το ταχύτερο αυτοκίνητο, θα έκλεινε την καριέρα του οδηγώντας όχι Ferrari, ούτε McLaren αλλά για την ταπεινή Minardi, και αυτό για χάρη της φιλίας του με τον Giancarlo Minardi, μια βαθιά φιλία που υπήρχε από το 1982, πριν καν ο Senna έρθει στο τσίρκο της F1.
Μάλιστα αυτό δεν το δήλωσε ο Minardi η κάποιος Ιταλός δημοσιογράφος αλλά ο ίδιος ο πατέρας το Ayrton, Milton Da Silva: ‘Μετά την κατάκτηση του 5ου τίτλου του ο Ayrton θα έτρεχε με την ομάδα από την Faenza, αλλά η μοίρα είχε άλλες βλέψεις‘

Ο Giancarlo Minardi με τον Ayrton Senna

O Giancarlo Minardi, στο Minardi Day που έγινε στην πίστα της Imola μόλις λίγες μέρες πριν την θλιβερή επέτειο του θανάτου του, διηγήθηκε τη σχέση του με τον Ayrton Senna και πως τον γνώρισε στο Hockenheim όταν η Minardi έτρεχε στην F2 και ο Senna στη Formula Ford:
‘Μου τον είχε υποδείξει ο Paolo Barilla, που τον είχε δει όταν έτρεχε στα καρτ. Κατά τη διάρκεια του αγωνιστικού διημέρου στο Hockenheim κάλεσα τον Senna για δείπνο στο εστιατόριο. Τότε του πρότεινα 50 εκατομμύρια λιρέτες για να έρθει να τρέξει σε εμάς στην F2 αλλά ο Senna αρνήθηκε πολύ ευγενικά. Με ευχαρίστησε πάντως γιατί ήμουν ο πρώτος που του πρότεινε αμοιβή για να τρέξει αντί να του ζητήσει χρήματα. Έκτοτε σε κάθε αγώνα της Formula Ford που γινόταν μαζί με της F2 ερχόταν πάντα στο motorhome μας για να φάμε παρέα.’

Ο Senna στη Minardi το 1989

Η φιλία μεταξύ τους με τα χρόνια έγινε πολύ στενή και η συνήθεια να τρώει ο Senna στο motorhome της Minardi συνεχίστηκε όταν βρέθηκαν και οι δύο στην F1. Μάλιστα πολλές φορές ο Senna ζητούσε τη συμβουλή του Giancarlo για το πως να αντιμετωπίζει καταστάσεις ‘πολιτικής’ στην F1 καθώς έβλεπε στον Ιταλό κάποιον αληθινό λάτρη του motorsport, και όχι έναν συμφεροντολόγο.
Ο Minardi συνεχίζει και λέει ‘…πολύ συχνά με καλούσε στο τηλέφωνο από τη Βραζιλία και μιλούσαμε για ώρες, ενώ στα GP ερχόταν για φαγητό σε εμάς. Το 1993 ήταν πολύ προβληματισμένος με την McLaren και, μεταξύ σοβαρού και αστείου, μου είπε να έρθει να τρέξει με εμάς. Τότε τον απέτρεψα καθώς μια τέτοια κίνηση θα τον έβλαπτε σοβαρά, ακόμα και αν ήταν για λίγους αγώνες. Τον συμβούλεψα να κάνει ‘ανοιχτό  συμβόλαιο’ με την ομάδα του, και έτσι έκανε το περιβόητο συμβόλαιο 1εκ δολαρίων ανά αγώνα με τη McLaren. Την τελευταία φορά που μιλήσαμε για ώρα ήταν στην Aida, 15 μέρες πριν την Imola‘.

Ο Ayrton με τον Giancarlo Minardi στο Estoril του 1992

Και πως θα ήταν μια Minardi με τον Senna στο τιμόνι? ‘Σίγουρα και μόνο η υπογραφή του σε ένα συμβόλαιο θα εξασφάλιζε πολύ καλύτερη αντιμετώπιση από τους προμηθευτές και τους χορηγούς μας, η ομάδα θα έκανε ένα άλμα ποιότητας και θα εξασφάλιζε πόρους, αλλά με τα “αν” δεν γράφεται η ιστορία. Και μόνο που μου ανέφερε κάθε φορά που μιλούσαμε πως θα τηρούσε την υπόσχεση του γέμιζε την καρδιά μου με περηφάνια’
Και έκλεισε ‘εγώ αυτά δεν τα έκανα ποτέ γνωστά για σεβασμό προς τον Ayrton, αν δεν το έλεγε ο πατέρας του εγώ δεν θα τα γνωστοποιούσα‘.

Ayrton θα σε θυμόμαστε για πάντα, όσα χρόνια και αν περάσουν, και θα μας μείνει πάντα η απορία για το τι θα γινόταν αν έστω μία από τις τόσες φορές που έφτασαν ‘στο τσακ’ κατάφερναν οι Ιταλοί να σε κάνουν λίγο περισσότερο ‘δικό τους’.

Νίκος Κουμπής

πηγές: f1sport.it, 8w.forix.com, motorionline.com, Gazzetta dello Sport, Il Resto del Carlino, Minardi.it, προσωπικό αρχείο