Η ιστορία της Abarth

 
Στις 31 Μαρτίου του 1949, ο Carlo Abarth και ο Guido Scagliarini υπέγραψαν καταστατικό συμβόλαιο σύστασης Ε.Π.Ε. με την επωνυμία Abarth & C., με εταιρική έδρα στη Μπολόνια, στην via Don Minzoni 9, δηλαδή στο σπίτι του Scagliarini.

Ο σκοπός της Abarth & C. ήταν: «η παραγωγή αυτοκινήτων και συμπληρωματικών εξαρτημάτων για αθλητικά και αγωνιστικά αυτοκίνητα, καθώς και τροποποιήσεις και βελτιώσεις σε αθλητικά και αγωνιστικά αυτοκίνητα, σέρβις, μαζική παραγωγή εργαλείων, σέρβις αντιπροσωπειών και πώληση καυσίμων για αγωνιστικά αυτοκίνητα». Αυτος ο ευρύς κατάλογος εργασιών ήταν τόσο φιλόδοξος για την εποχή του, αλλά δεν παρέμεινε μόνο στα χαρτιά.

Εργοστάσιο αδρεναλίνης-«Abarth και νίκη»
Από την σύσταση της εταιρείας τον Μάρτιο του 1949 και μέσα σε λίγα χρόνια, τα οικονομικά  της παρουσίασαν μεγάλη αύξηση κυρίως χάρη στην έκρηξη πωλήσεων των σιλανσιέ και στο συνδυασμό «Abarth και νίκες», καθώς η ομάδα της Abarth σημείωνε συνέχεια νίκες.Η αγωνιστική δραστηριότητα της ομάδας αποτέλεσε το μεγαλύτερο μέσο προώθησης της βιομηχανικής παραγωγής της εταιρείας, κάτι εξαιρετικά ασυνήθιστο και σπάνιο για τα δεδομένα μιας εταιρείας κατασκευής αυτοκινήτων.Η ποικιλία του εξοπλισμού μετατροπής διευρυνόταν όταν στον ασταθή κόσμο της λιανικής πώλησης ανταλλακτικών, άρχισε η διάθεση του διπλού καρμπυρατέρ πολλαπλής εισαγωγής και πολλαπλής εξαγωγής που βρήκαν πρόσφορο έδαφος στους οδηγούς αυτοκινήτων που έψαχναν τρόπους βελτιώσης των επιδόσεων ενός «Fiat 1100» ή τους έξι κυλίνδρους ενός «1500».

Όλα αυτά τα προϊόντα στηρίχτηκαν σε μια συνεχή ροή διαφημιστικών μηνυμάτων και υπόσχονταν αύξηση 10% στην δύναμη του κινητήρα, στην μέγιστη ταχύτητα της τάξεως των 10 χλμ/ώρα, καθώς και ταχεία απόκριση της μηχανής.

Καινούργιες προκλήσεις

 Το 1950, ο Carlo Abarth άρχισε να οραματίζεται καινούργιους στόχους. Επιθυμούσε να εδραιώσει τις θέσεις που είχε κατακτήσει η ομάδα στις προηγούμενες αγωνιστικές περιόδους και να συνδυάσει την ανάπτυξη των τυποποιημένων εξαρτημάτων με το σχεδιασμό περισσότερο εξειδικευμένων για αγωνιστικά αυτοκίνητα.

Η μεγάλη ημέρα έφτασε όταν στις 28 Μαρτίου στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο στην πίστα Monza, ο Guido Scagliarini κατέκτησε την πρώτη θέση με το μικρό Abarth «204 Α» σεντάν στην αγωνιστική κατηγορία μέχρι 1100 κυβικά. Στις 10 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, ο Tazio Nuvolari (στα δεξιά της φωτογραφίας) διεκδίκησε την τελευταία συγκλονιστική νίκη της καριέρας του οδηγώντας ένα «204 Α» sprider, στον ανηφορικό αγώνα Παλέρμο-Μόντε Πελεγκρίνο.

«Ο Nuvolari ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες τους, όσο περισσότερο το επέτρεπαν οι υπάρχουσες συνθήκες: δεν μπόρεσε να προπονηθεί…και αφού η συμμετοχή του ήταν εντελώς έκτακτη, το Abarth που οδηγούσε δεν ήταν καν στο μέγεθός του. Έτρεξε ανάμεσα από κερκίδες γεμάτες οπαδούς που ζητωκραύγαζαν από την εκκίνηση μέχρι τον τερματισμό. Πήρε την πρώτη θέση στην κατηγορία του και στην τελική κατάταξη βρίσκεται αμέσως μετά τα ισχυρότερα αυτοκίνητα των 2000 κυβικών, τόσο που η προσωπική του νίκη και του αυτοκινήτου του, Abarth 1100, μοιάζει ακόμη περισσότερο κολακευτική». (Πηγή: Auto Italiana, 1950).

Αύξηση ζήτησης των σιλανσιέ
Οι σιλανσιέ της Abarth έγιναν ανάρπαστοι όχι μόνο εξαιτίας της εξαιρετικής τεχνικής ποιότητας, αλλά χάρη σε μια οργανωμένη διαφημιστική εκστρατεία το 1950, η οποία παρουσίαζε με έξυπνο τρόπο το προϊόν, σε μαύρο ματ χρώμα και επιχρωμιωμένους σωλήνες εξάτμισης με σταθερή τιμή, εμφανώς ευδιάκριτη στις διαφημίσεις.

Χιλιάδες ιδιοκτήτες αυτοκινήτων πείστηκαν να αφαιρέσουν τον εργοστασιακό σιγαστήρα από το αυτοκίνητό τους και να τοποθετήσουν το προϊόν της Abarth.

Αργότερα, για να βελτιώσει τις επιδόσεις των αυτοκινήτων ακόμα περισσότερο, δημιούργησε ένα σιλανσιέ ειδικού τύπου που ταίριαζε σε κάθε μοντέλο, δοκιμασμένος στον πάγκο και προσαρμοσμένος στο αυτοκίνητο, συνδεδεμένος συνήθως με την πολλαπλή εξαγωγής και ολόκληρο το σύστημα εξάτμισης. Παρά την μεγάλη αύξηση στις τιμές, η Abarth πέτυχε μεγάλο αριθμό παραγγελιών από ιδιώτες οδηγούς αυτοκινήτων αλλά και από μερικές αυτοκινητοβιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένων της Alfa Romeo, Ferrari και Maserati. Ακόμα και στην Αμερική, μερικοί αυτοκινητιστές άρχισαν να τοποθετούν τους σιλανσιέ της Abarth είτε είχαν Jaguar «XK120», Porsche ή μια απλή Chevrolet.

Από την Ιταλία, η μεγάλη ζήτηση εξαπλώθηκε γρήγορα στη διεθνή αγορά και σύντομα άρχισε να έχει θετική επίδραση στον ισολογισμό της εταιρείας.

FIAT 500 Abarth    

Το 1957 εμφανίστηκε ένα από τα μυθικά οχήματα της εταιρείας του Τορίνο, το καινούργιο 500. Είναι ένα από τα αυτοκίνητα που έχουν συμβάλλει καθοριστικά στην καθιέρωση του αυτοκινήτου στο ευρύ κοινού στην Ιταλία. Ένας σούπερ συμπαγής κινητήρας σύμφωνα με σχέδιο του Dante Giacosa, οδήγησε στην απλοποίηση της κατασκευής και στην μείωση του κόστους παραγωγής. Όλα τα χαρακτηριστικά που χωρίς αμφιβολία εκτόξευσαν το καινοτόμο ταλέντο του Carlo Abarth.

Οι δυο πρώτες παραλλαγές του Abarth διέθεταν το αμάξωμα του Zagato (ένα κουπέ των 150 χλμ/ώρα) και του Pininfarina (με πολύ λεπτές γραμμές) αλλά το άλμα ποιότητας, έγινε με την κατασκευή το 1958 του Fiat Abarth «500».

Ένας μοναδικός συνδυασμός υψηλών επιδόσεων και ευκολίας στο χειρισμό, με το πλέον γνώριμο στυλ αλλαγών που έκανε ο Carlo Abarth. Είχε ένα τυποποιημένο αμάξωμα, αλλά όπως και στην περίπτωση του 750, διέθετε εξελιγμένες και εκλεπτυσμένες μηχανικές λύσεις που θα έδιναν σημαντική ώθηση στην ισχύ. Χωρίς καμία τροποποίηση στον όγκο, ο Αbarth εφοδιάσε το 500 με ένα καρμπυρατέρ Weber, αύξησε την αναλογία συμπίεσης και τοποθέτησε ένα σύστημα εξάτμισης Abarth. Όπως ήταν αναμενόμενο, το αποτέλεσμα ήταν άψογο όπως το επιβεβαίωσαν οι νίκες που πέτυχε το 500 Abarth σε αγώνες ταχύτητας ανά τον κόσμο.

Κ.Σ.

Η ιστορία της Abarth μέσα από τα παρακάτω video: