O Charles Leclerc έχει μια σαφή διαφορά σε σχέση με τον Max Verstappen η όποιον άλλο νέο με τον οποίο συγκρίνεται: Καθοδηγείται από μια εσωτερική ανάγκη να εκπληρώσει τα όνειρα του αδικοχαμένου νονού του Jules Bianchi, και να δικαιώσει τους κόπους του πατέρα του, που επίσης χάθηκε πρόπερσι.
Είναι αυτή η δύναμη της ψυχής, αυτή η εσωτερική ώθηση που σου δίνει η θέληση να τιμήσεις το αίμα σου και την καταγωγή σου, που δεν την ισοφαρίζει καμία χορηγία, κανένα ‘πλάνο’, αυτή είναι η ενέργεια που κρύβεται πίσω από το συμπαθητικό χαμόγελο του Μονεγάσκου, είναι το καύσιμο της μηχανής Leclerc.
Ο Charles Leclerc με τον Jules Bianchi το 2014
Ναι, έχει χορηγίες. Ναι, τον στηρίζει η Ferrari από πολύ νωρίς. Αλλά, δεν έχει ‘ντάντεμα’, δεν μεγάλωσε με τσαμπουκά, δεν είναι ο μπούλης της F1 που του συγχωρούνται τα πάντα, γιατί από πίσω τρέχουν εκατομμύρια χορηγίας στην F1, βλέπε Heineken.
Το βλέμμα του είναι ταυτόχρονα εφηβικό, χαρούμενο, θλιμμένο αλλά, κυρίως, αποφασισμένο να κάνει τα πράγματα σωστά και όχι σαν νταής.
Έτσι δικαιώνεις το αίμα σου, όταν κερδίζεις μεν αλλά κερδίζεις δίκαια, χωρίς άνω τελείες και υποσημειώσεις.
Όταν έτρεχε στο GP2, έχασε τον πατέρα του και μέσα σε 48 ώρες μπήκε στο μονοθέσιο και κέρδισε αγώνα. Από την τελευταία θέση.
Αν σας λέει κάτι, αντίστοιχη επίδοση είχε κάνει κάποιος Michael Schumacher, όταν έχασε τη μητέρα του ανάμεσα στα δοκιμαστικά και στο GP της Imola, πήγε στο πατρικό του, επέστρεψε και κέρδισε, ούτε δράματα ούτε κλάψα. Μόνο ανόθευτη εσωτερική δύναμη και χαρακτήρας.
Χωρίς λόγια
Αυτός είναι ο λόγος που ο Charles Leclerc κέρδισε τους Tifosi από την ώρα που έβαλε την ασπροκόκκινη φόρμα της Alfa Romeo πέρσι.
Αυτός είναι το ‘ανθρώπινο στοιχείο‘ που λείπει από μια ομάδα, που ανήκει σε μια εταιρεία τα προϊόντα της οποίας κάθε άλλο παρά προσιτά είναι, αλλά παρ’όλα αυτά ταυτίζονται με ένα ολόκληρο λαό.
Αυτός όμως, παραδόξως, μπορεί στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να είναι και ένα πλήγμα για την Scuderia Ferrari αφού αυτά τα προτερήματα γνωρίζει πολύ καλά ο Sebastian Vettel και μάλλον αισθάνεται ήδη από τώρα την πίεση της όλης αύρας του Charles.
Και αν υπάρχει ένα σημείο αδυναμίας του Γερμανού αυτό είναι ότι υπό πίεση λυγίζει και κάνει λάθη.
Ενδόμυχα ο Vettel φοβάται πως οι tifosi ουδέποτε ταυτίστηκαν μαζί του και, κακά τα ψέμματα ούτε με τον Michael Schumacher θα είχαν ταυτιστεί αν δεν αποδείκνυε στην πράξη πως θα έστρωνε την ομάδα και δεν έφερνε τόσες νίκες και τίτλους. Και ο Vettel πολλές φορές απέτυχε να τους ικανοποιήσει.
Ξύρισε το, δεν σου πάει….
Οι tifosi ακόμα αγαπάνε τον Jean Alesi, που πήρε μονάχα μια νίκη, και αναπολούν τον Gilles Villeneuve περισσότερο από Prost, Alonso και Vettel που συνολικά, σε απόλυτα νούμερα, προσέφεραν πιο πολλά.
Αλλά μην πάμε μακριά, ο Kimi Raikkonen, ο αμίλητος, ο περίεργος, με την ανθρώπινη πλευρά να υπερισχύει του αθλητή/αγωνιζόμενου, εξακολουθεί να είναι μακράν πιο αγαπητός από τον Vettel στις τάξεις των οπαδών της Κόκκινης Αρμάδας.
Κάποτε στην Monza οι οπαδοί της Scuderia, έπειτα από αντίστοιχο εξώφυλλο του AutoSprint, είχαν αναρτήσει ένα πανό ‘Jean come Gilles!*‘, αναμένω ένα ‘Charles come Gilles‘ αλλά με αίσιο τέλος.
Benvenuto Charles!
Νίκος Κουμπής
*Jean όπως ο Gilles
'Benvenuto Charles!' has no comments
Be the first to comment this post!