EW …

O Dottore Enrico Wax θα μπορούσε να είναι ένας από εμάς .
Τον συναντάμε στην Γένοβα από επιλογή [καθώς είναι ρωσικής καταγωγής],
είναι πετυχημένος και χρόνια καταξιωμένος επαγγελματικά ΚΑΙ έχει κάνει πολλά ονειρά μας πραγματικότητα.
Αρα θα μπορούσαμε να γίνουμε κι εμείς σαν αυτόν…

Σήμερα , λοιπόν, θα σας γράψω για άλλη μία Ferrari του.
Μία που ΔΕΝ υπήρξε.
Μία που έχει το όνομά του…!

Είναι μία 250 που λέγεται EW.

Αν βρούμε τον χρόνο και τις πηγές θα πρέπει να κάνουμε ολόκληρο το αυτοκινητιστικό παραμύθι του dottore.
Λέγεται ότι ήταν φίλος του Commendatore, λέγεται ότι ήταν και προμηθευτής του.
Το σίγουρο είναι ότι ήταν καλός και συνεπής χρηματοδότης.
Και ως ένας από εμάς είχε γούστο και άποψη.
Επαιρνε αγωνιστικά από το Μαρανελλο και τα έφερνε στα μέτρα του.
Ετσι το καλοκαίρι του ’59 πέρασε μια βόλτα από του Enzo.
Εκείνος που πουλούσε πολιτικά αυτοκίνητα για να μπορεί η Scuderia του να τρέχει σε αγώνες του έδειξε τις νέες Tipo 539 που έμελλε να γίνουν 250 SWB.
To σασί # 1739 ήταν το πιο προχωρημένο με ενα μοτερ 128 / F που με αγωνιστικό setup απέδιδε 280 ίππους και μόνο να φανταστούμε μπορούμε τον ήχο με την ελευθερη εισαγωγή και εξαγωγή και την υψηλή [για τα καύσιμα του τότε ] συμπίεση στο 9.8: 1

O Dottore ζήτησε και οι κεφαλές να βαφτούν στο wrinkled red που είχαν οι 250 Testa Rossa και είναι η μόνη 250 με αυτήν την ιδιαιτερότητα. Επίσης είναι η πρώτη με 4 απολήξεις SNAP στην εξάτμιση.
[μία “πατέντα” όπου φρέσκος αέρας αναμιγνύεται με τα καυσαέρια στο σιλανσιέ για καλύτερη ροή και ήχο? ποιητής ήταν ο εφευρέτης : ο Aldo Settimo Boni].

Η μεγαλύτερη ιδιαιτερότητα της Ferrari μας , ωστώσο , είναι ότι κατασκευάστηκε αρχές του ’60 από την καροσερία του Bertone και σχεδιάστηκε από τον Giorgetto Giugaro και όχι από τον Pinin Farina που ήταν ο επίσημος καροσερίστας της Ferrari εκείνη την εποχή.

και μάλιστα άργησε και να ολοκληρωθεί καθώς στην πορεία των εργασιών εσωματώθηκαν βελτιώσεις όπως τα δισκόφρενα εμπρός αντί των ταμπούρων.

Παρόλο που παρουσιάστηκε στην Γενεύη τον Μάρτιο του ’60 ο μύθος λέει ότι δεν είχε τα μηχανικά της μέρη μέχρι τον … οκτώβριο.
πόσες φορές δεν το έχουμε ακούσει αυτό για τον Λουϊτζι του τότε?!!

Δεύτερη πρώτη [!!]  εμφάνιση τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς στo Σαλόνι Αυτοκινήτου του Τορίνο, όπου πλήρως λειτουργική εντυπωσίασε με το ενιαίο ανοιγόμενο σύνολο καπώ-φτερών, με τις λεπτές κολώνες που κρατούν την γυαλισμένη inox οροφή που είδαμε και στην 410SA του Dr.Wax , με την κοφτή ουρά* , με τις Campagnolo μαγνησίου ΚΑΙ με το εσωτερικό της .
Αν προσέξατε την λαβή του μοχλού ταχυτήτων και τις σίτες στα φανάρια ,  άλλη μια επιλογή του dr.Wax που είδαμε και στην 410SA . Ο αρχικός χρωματικός συνδιασμός [λευκή πέρλα με ανοιχτό πράσινο σαλόνι] επίσης επιλογή του αγοραστή.

Στην κατοχή του Dottore δεν έμεινε πολύ. Στο τέλος του’61 την έδωσε σε μέλος της οικογένειας Tacchini οι οποίοι το ’74 σε κάποιον Giuseppe Medici [Σαιξπηριξος άραγε?] συλλέκτη που την έστειλε στην Αμερική το ’76 όπου άλλαξε χρώμα σε κόκκινο , δέχθηκε ανακατασκευές [?].

Έγινε ασημί με κόκκινο εσωτερικό, κέρδισε βραβεία στην Pebble Beach ως “Most Elegant of Show” το ’83 και άλλαξε χέρια πολλά και από 100.000$ το ’80, ενώ το ’09 έμεινε απούλητη σε πλειστηριασμό, το ΄13 «έπιασε» τα 7εκ$ στην Νέα Υόρκη

* coda tronca αλλά αυτή σε άαααλλη ιστορία

__________
φωτο: https://www.favcars.com/photos-ferrari-250-gt-swb-prototype-ew-1960-241847