Ιστορίας το ανάγνωσμα… Giulia

Όπως και με τα αντίστοιχα Coupe Bertone της σειράς 105/115, η πλατφόρμα της αρχικής Giulia, γέννησε πολλές παραλλαγές, οι οποίες εκτείνονταν από την αρχή της παραγωγής το 1962, και έφτασαν μέχρι το τέλος, 15 χρόνια μετά, το 1977. Η νέα αυτή (για την εποχή) πλατφόρμα θα εξελισσόταν σε μια από τις πρώτες ευέλικτες της αυτοκινητοβιομηχανίας, εκ της οποίας προέκυψαν συνολικά 6 διαφορετικά μοντέλα, με 43 διαφορετικές παραλλαγές, είτε μηχανικές, είτε αισθητικές.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε, πως ενώ κάποια μοντέλα εξαιρετικά περιορισμένης παραγωγής κατέληξαν να έχουν αριθμό πλαισίου και σειράς που υπαγόταν στα 105/115, εντούτοις, δεν μοιράζονταν το ίδιο αυτοφερόμενο σασί, αλλά προκειμένου να βρίσκονται στην ίδια οικογένεια μοντέλων χρονολογικά, και εφόσον μοιράζονταν κάποια κοινά μηχανικά εξαρτήματα με τα υπόλοιπα μοντέλα της σειράς, τελικά κατηγοριοποιήθηκαν μαζί με τα “κοινά” 105/115. Η λεπτομέρεια αφορά τις 105.11 TZ/TZ2 και 105.33 33/2 Stradale.

Τέλος, ειδική μνεία χρήζει η 1750GTAm/2000GTAm, οι οποίες εξελίχθηκαν και κατασκευάστηκαν στις εγκαταστάσεις της AutoDelta, βασισμένες σε πλαίσια 105.51 που αντιστοιχούν στην US Spec 1750 GTV. Αν και τυπικά υπάγονται στη σειρά, δεν προσφέρθηκαν ποτέ από το επίσημο δίκτυο της ALFA Romeo, ούτε συμπεριελήφθησαν στους καταλόγους, οπότε ουσιαστικά πρόκειται για ημι-εργοστασιακές μετατροπές, παρά για ξεχωριστό μοντέλο.

Η οικογένεια 105/115 αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη της ALFA ως βιομηχανία. Έως τότε, η παραγωγή βρισκόταν ανάμεσα σε αυτές της μαζικής και της περιορισμένης, με τις Giulietta 750/101 να εφάπτονται περισσότερο στις χειροποίητες κατασκευές, παρά στις αυτοματοποιημένες. Η έλευση της νέας πλατφόρμας δημιούργησε τη δυνατότητα διεύρυνσης της γκάμας μοντέλων, φτηνότερων στην εξέλιξη και την κατασκευή. Επιπλέον, με την απόφαση της εταιρείας να αναθέσει το σχεδιασμό και – σε μερικές περιπτώσεις, όπως η Spider και η Montreal – την κατασκευή, απλοποίησε την παραγωγή και μείωσε το κόστος κατασκευής. Έκτοτε, η φίρμα μπορούσε να μπει σε ρυθμούς μεγάλου κατασκευαστή, αυξάνοντας τις μονάδες και μειώνοντας το χρόνο αντικατάστασης των μοντέλων.

105.26 Giulia Super

Εν αρχή ην η Giulia TI, το 1962. Το μόνο μοντέλο της σειράς που σχεδιάστηκε από τον Giuseppe Scarnati εντός της ALFA, και εξελίχθηκε σε αεροδυναμική σήραγγα. Παρά την τετραγωνισμένη εμφάνιση, είχε την καλύτερη αεροδυναμική της κατηγορίας του για πολλά χρόνια. Αρχικά, το αυτοκίνητο είχε ψυχόμενα ταμπούρα και στους 4 τροχούς (υποβοηθούμενα δισκόφρενα από τον 08/63), πεντατάχυτο κιβώτιο στην κολώνα του τιμονιού (από το 1963 και μετά στο πάτωμα), οριζόντιο ταχύμετρο με στροφόμετρο χωρίς κόκκινη περιοχή (προστέθηκε το 1964), και κινητήρα 1570cc, με ένα διπλό καρμπυρατέρ και 92 ίππους. Από το 1966 μέχρι το τέλος της παραγωγής το 1968, ο κωδικός του μοντέλου άλλαξε σε 105.08, μαζί με το νέο γκρι ταμπλό με 3 κεντρικά όργανα, τιμόνι από την Giulia 1300TI, και νέες ταπετσαρίες στο εσωτερικό. Συνολικά παρήχθησαν 71.148.

105.14 Giulia TI

• Κατασκευή: 1962-1968
• Τύπος πλαισίου: 105.14, 105.08/09 (RHD)
• Τύπος κινητήρα: AR00514

Παράλληλα με την Giulia TI, το 1964 παρουσιάστηκε η φθηνότερη έκδοση Giulia 1300. Απλούστερη στον εξοπλισμό, με κινητήρα υποκυβισμένο στα 1290cc και 78 ίππους, δισκόφρενα εμπρός (πίσω κατόπιν παραγγελίας), τετρατάχυτο κιβώτιο στο πάτωμα με διακόπτη για την επιλογή της όπισθεν (χωρίς από το 1969), μικρότερα χερούλια στις πόρτες χωρίς σταχτοδοχείο στο εσωτερικό, μονά φανάρια στη μάσκα και μάσκα με 5 οριζόντιες μπάρες. Από το 1967 η μάσκα άλλαξε με 3 οριζόντιες μπάρες και μαύρο περίβλημα. Στο εσωτερικό υιοθετήθηκε το νέο ταμπλό της Giulia TI με κυκλικά όργανα, και το τιμόνι της 1300ΤΙ. Η παραγωγή έληξε το 1971, με 28.358 μονάδες.

105.06 Giulia 1300

• Κατασκευή: 1964-1971
• Τύπος πλαισίου: 105.06 (δεν υπήρξε δεξιοτίμονη έκδοση)
• Τύπος κινητήρα: AR00506

Σε μια προσπάθεια να προωθήσει την αγωνιστική της παράδοση, το 1963 η ALFA παρουσίασε την Giulia TI Super, η οποία θα ήταν και ο προπομπός των unificata 1.3/1.6 Super μερικά χρόνια αργότερα. Με απλουστευμένο εσωτερικό, λιγότερη ηχομόνωση, ταμπλό από την Giulia Sprint και αλουμινένιο τιμόνι, ο κινητήρας της εφοδιαζόταν με δύο διπλά Weber 45DCOE14, αυξημένη συμπίεση στο 9.7:1 και 112 ίππους στις 6500rpm, ειδική ιπποδύναμη στο λίτρο ανήκουστη για την εποχή, πόσο μάλλον σε ένα μεσαίο τετράθυρο μοντέλο. Τα πίσω κρύσταλλα ήταν κατασκευασμένα από Plexiglass, δισκόφρενα και στους 4 τροχούς, με ζάντες ελαφρού κράματος 15”, μοναδικά λογότυπα στο εσωτερικό και το ρύγχος, και πράσινα τετράφυλλα στα εμπρός φτερά και στο κάλυμμα του χώρου αποσκευών. Από τον 08/63, το σασί ήταν ίδιο με της Giulia TI (105.08), χωρίς υποβοήθηση φρένων, με την ασφαλειοθήκη στα δεξιά του χώρου κινητήρα. Η παραγωγή ολοκληρώθηκε το 1964, με μόλις 501 μονάδες, εκ των οποίων όλες ήταν λευκές, πλην των CN.595135 (κόκκινη) και CN.595416 (γκρι).

105.16 Giulia TI Super

• Κατασκευή: 1963-1964
• Τύπος πλαισίου: 105.16 (δεν υπήρξε δεξιοτίμονη έκδοση)
• Τύπος κινητήρα: AR00516

Το 1965 ξεκίνησε με αργούς ρυθμούς η απλοποίηση των μοντέλων, με την παρουσίαση της Giulia Super. Κινητήρας ο 1570cc, και τηρώντας την παράδοση της ονοματολογίας, “Super” σήμαινε υψηλή απόδοση, οπότε και δύο διπλά καρμπυρατέρ, με 98 ίππους. Πλέον, τα 4 δισκόφρενα με σέρβο και το κιβώτιο 5 ταχυτήτων ήταν βασικός εξοπλισμός, όπως και η πολυτελής καμπίνα, με θήκες για αντικείμενα, σταχτοδοχεία εμπρός και πίσω, αεραγωγούς στο ταμπλό, πρόβλεψη για ραδιόφωνο και ρολόι. Εξωτερικά, προστέθηκε μπάρα χρωμίου κάτω από τις πόρτες, η μάσκα ήταν επίσης χρωμιωμένη, και η τρίτη κολώνα απέκτησε χρυσό (πράσινο από το 1969) biscione. Η εξέλιξη συνεχίστηκε καθ’ όλη τη διάρκεια της παραγωγής, με νέο ταμπλό, μικρότερους και φαρδύτερους τροχούς 5.5Jx14 από το 1969, διπλό κύκλωμα φρένων και κρεμαστά πεντάλ από το 1970, διακόπτη εκκίνησης στην κολώνα του τιμονιού και υδραυλικό συμπλέκτη μεταξύ άλλων. Η παραγωγή έληξε το 1972, για να αντικατασταθεί από τις Giulia Super 1.3/1.6, με 124.590 μονάδες.

105.26 Giulia Super

• Κατασκευή: 1965-1972
• Τύπος πλαισίου: 105.26/28 (RHD)
• Τύπος κινητήρα: AR00526 (00526/A από το 1969)

Εκσυγχρονίζοντας και εναρμονίζοντας το φθηνότερο μοντέλο της γκάμας, το 1966 παρουσιάστηκε η 1300TI. Με υψηλότερη συμπίεση στον 1290cc κινητήρα και 82 ίππους, και πλουσιότερο εξοπλισμό από την 1300, προοριζόταν για αγορές με φορολογία βάσει κυβισμού. Παρόμοια αισθητικά με την Giulia Super, με 3 οριζόντιες μπάρες πλαισιωμένες από μαύρη μάσκα, ξεχωριστά εμπρός καθίσματα και τριάκτινο τιμόνι, απέκτησε και τους νεοτερισμούς της Super στον κύριο επανασχεδιασμό των μηχανικών μερών του 1969 (υδραυλικός συμπλέκτης, νέο κιβώτιο ταχυτήτων, εναλλάκτης στη θέση του δυναμό, αντιστρεπτική δοκός πίσω, κρεμαστά πεντάλ, τροχοί 5.5Jx14). Η παραγωγή σταμάτησε το 1972 με 144.213 μονάδες.

105.39 Giulia 1300 TI

• Κατασκευή: 1966-1972
• Τύπος πλαισίου: 105.39/40 (RHD)
• Τύπος κινητήρα: AR00539

Για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα, από το 1969 έως το 1970, παρουσιάστηκε η Giulia 1600S ώς αντικαταστάτης της Giulia TI, κυρίως για την Ιταλική αγορά, με τον ίδιο κινητήρα της TI ρυθμισμένο για απόδοση 95 ίππων. Αισθητικά ήταν παρόμοια με την 1300 TI, αλλά με διπλά φωτιστικά εμπρός, μοναδική μάσκα με 3 οριζόντιες μπάρες, χωρίς χρώμιο στο καπό και κάτω από τις πόρτες, και νέο λογότυπο στο πίσω μέρος. Μόλις 2.215 μονάδες κατασκευάστηκαν, με 3 δεξιοτίμονες.

105.85 Giulia 1600S

• Κατασκευή: 1969-1970
• Τύπος πλαισίου: 105.85/87 (RHD)
• Τύπος κινητήρα: AR00585

Μετά την μεγάλη επιτυχία της Giulia Super, η συνέχεια δόθηκε με την Giulia 1300 Super, το 1970. Και πάλι με δύο διπλά οριζόντια καρμπυρατέρ, αλλά αυτή τη φορά στα 1290cc, και 89 ίππους. Όπως και η 1600S, η 1300 Super ήταν ένα ενδιάμεσο στάδιο πριν την ολιστική εναρμόνιση των μοντέλων κάτω από την ονομασία Giulia Super. Η 1300 Super επωφελήθηκε από τον επανασχεδιασμό του 1969, και πλέον ήταν πανομοιότυπη με την >1970 105.26 Giulia Super, με τη διαφορά των μονών φωτιστικών εμπρός. Η παραγωγή σταμάτησε το 1972, με 124,916 μονάδες.

115.09 Giulia 1300 Super

• Κατασκευή: 1970-1972
• Τύπος πλαισίου: 115.09/10 (RHD)
• Τύπος κινητήρα: AR00530

Εντέλει, το 1972 έγινε η μεγάλη ενοποίηση όλων των διαφορετικών εκδοχών της Giulia. Πλέον, οι διαθέσιμες εκδόσεις ήταν 2, με τη μόνη διαφορά να έγκειται στα μηχανικά μέρη. Οι Giulia Super 1.3/1.6 ήταν πανομοιότυπες εξωτερικά, με διπλά φωτιστικά και αισθητική όπως της Giulia Super, νέο ξύλινο τιμόνι, νέα πίσω φωτιστικά, τροχούς 5.5Jx14 με μικρά τάσια, θερμαινόμενο πίσω κρύσταλλο και μεταλλικό χρώμα ως προαιρετικό εξοπλισμό. Οι κινητήρες ήταν οι γνωστοί 1290cc και 1570cc, με απόδοση 89 και 102 ίππων αντίστοιχα. Η παραγωγή ολοκληρώθηκε το 1974, με 53.307 μονάδες.

115.09 Giulia Super

• Κατασκευή: 1972-1974
• Τύπος πλαισίου: 115.09/10 (RHD)
• Τύπος κινητήρα: AR00530 (1.3) – 00526/Α (1.6)

Η τελική μορφή της Giulia κατέληξε στην Nuova Super. Έχοντας πλέον την 116 Alfetta στη γκάμα, και με νέα μοντέλα στα σπάργανα, η σχεδόν 15ετής πορεία της Giulia είχε αρχίσει να φθίνει, αν και μπορούσε ακόμη να σταθεί επάξια στον ανταγωνισμό. Ο τελικός επανασχεδιασμός προσπάθησε να την νεοτερίσει, με επανασχεδιασμένο ρύγχος και πλαστική μάσκα, νέα καθίσματα και ταμπλό στο εσωτερικό, νέους προφυλακτήρες και TexAlfa υφάσματα ως προαιρετικό εξοπλισμό. Οι κινητήρες παρέμειναν ίδιοι με των Giulia Super 1.3/1.6, και η παραγωγή έληξε ολοκληρωτικά για την Giulia το 1977, με 68.000 μονάδες.

115.09S Giulia Nuova Super

• Κατασκευή: 1974-1977
• Τύπος πλαισίου: 115.09S, 105.26S (RHD)
• Τύπος κινητήρα: AR00530*S (1.3) – 00526/Α*S (1.6)

Ως υποσημείωση, αλλά αρκετά σημαντική για τα δεδομένα της εποχής, ήταν και η πρώτη προσπάθεια της εταιρείας στο χώρο της πετρελαιοκίνησης. Εφόσον δεν υπήρχε διαθέσιμος diesel κινητήρας από την ALFA Romeo, χρησιμοποιήθηκε ένας SOHC 1760cc της Perkins με 55 ίππους, για να δημιουργηθεί η Nuova Super Diesel το 1976. Πανομοιότυπη με την Nuova Super, με μοναδικές διαφορές την αυξημένη μόνωση στο χώρο του κινητήρα, διαφορετικό στροφόμετρο και διαφορετική θέση διακόπτη εκκίνησης στο ταμπλό, και διαφορετικό λογότυπο στο πίσω μέρος. Μόλις 6573 μονάδες κατασκευάστηκαν στον ένα χρόνο παραγωγής.

115.40 Nuova Super Diesel

• Κατασκευή: 1976
• Τύπος πλαισίου: 115.40 (δεν υπήρξε δεξιοτίμονη έκδοση)
• Τύπος κινητήρα: Perkins 0108U

Εν κατακλείδι, η Giulia αποτέλεσε εφαλτήριο και ταυτόχρονα σταθμό για την ιστορία και την εξέλιξη της ALFA Romeo, όντας το πιο επιτυχημένο εμπορικά μοντέλο μέχρι τότε, διευρύνοντας το πελατολόγιό της. Για πολλούς, ήταν και το αυτοκίνητο που όρισε την κατηγορία “sport sedan” όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Η αξία του πλέον ανεβαίνει συνεχώς, λόγω και της αναβίωσης του ονόματος με την νέα tipo 949 Giulia.

Βασίλης Καρίκας