Scuderia Ferrari: 2019=1991?

Στο τέλος του προηγούμενου GP στη Βαρκελώνη εδώ στο Italian δεν γράψαμε τo συνηθισμένο πλέον άρθρο για τον αγώνα…θέλετε από απογοήτευση, θέλετε από βαρεμάρα, θέλετε που ούτε η Alfa Romeo Racing δεν κατάφερε κάτι ιδιαίτερο στον αγώνα, κυριάρχησε μια άρνηση στον γράφοντα και οι γραμμές δεν κατεβαίναν.

Τι να πει κανείς άλλωστε εκτός από το ‘συγχαρητήρια στη Mercedes‘ και ‘και φέτος πρωτάθλημα θα πάρουμε του χρόνου’?

Κάπου σε κάποιο Post όμως ένας καλός φίλος και συνεργάτης του TIJ, ο Γιώργος Φωτεινός, σχολίασε το πως του θυμίζει αυτή η αρχή του Πρωταθλήματος τη σεζόν του 1991 και αμέσως ξύπνησαν οι αναμνήσεις.

Τότε ήμουν 13 χρονών και ήδη έβλεπα όλα τα GP από το ιταλικό Italia 1, σε περιγραφή Andrea De Adamich και σχολιασμό από τον Giorgio Piola και αγόραζα, όποτε μου το επέτρεπε το χαρτζιλίκι, το Auto Sprint από περίπτερο την Ακαδημίας.

Δεν θυμάμαι τις τότε αναλύσεις για τις τεχνικές λεπτομέρειες της Ferrari του John Barnard, αλλά θυμάμαι πως το σχήμα ‘μπουκαλιού Coca Cola’ της 640 του 1989, αλλά ακόμα περισσότερο της 641/2 (που ακόμα θεωρώ ως ένα από τα ομορφότερα μονοθέσια ever) του 1990, συνέχιζε να χαρακτηρίζει τα μονοθέσια της Scuderia. Πριν την έναρξη του Πρωταθλήματος οι απόψεις ήταν διφορούμενες, με τους αισιόδοξους να τονίζουν την διαχρονικότητα των σχεδίων του Barnard ενώ οι σκεπτικοί επέμεναν να υποστηρίζουν ότι με την ρίζα του σχεδίου να είναι πλέον 2+ ετών η Ferrari δύσκολα θα κατάφερνε κάτι καλό έναντι των McLaren και Williams.

Πάντως στις χειμερινές δοκιμές, που δεν ήταν περιορισμένες όπως τώρα και οι χρόνοι δεν πολλές φορές δεν ήταν επίσημοι αλλά προϊόντα ‘marketing’ των ομάδων, η Ferrari 642 τα πήγε πολύ καλά και οι Tifosi περίμεναν από τον πολυπρωταθλητή Alain Prost, στη δεύτερη σεζόν του στο Maranello, να φέρει πια την πολυπόθητη ‘κούπα’. Την ίδια ώρα ο άρτι αφιχθείς Jean Alesi, για τον οποίο η Scuderia πλήρωσε στη Williams 4εκ. δολάρια για να σπάσει το προσύμφωνο μαζί του, θα έβαζε το απαραίτητο αλατοπίπερο για να έχει ενδιαφέρον η χρονιά.

Όπως και τότε, η Ferrari εμφανίστηκε στον πρώτο αγώνα με τσαγανό και ο Alain Prost κατέκτησε την 2η θέση και ο Jean Alesi έγραψε τον ταχύτερο γύρο (ας πούμε όπως θα μπορούσε να είχε γίνει στο Bahrain φέτος), αλλά ο ενθουσιασμός κράτησε λίγο.
Από εκεί και πέρα άρχισε η κατρακύλα με μερικές εκλάμψεις ανταγωνιστικότητας, περισσότερο από τον μαχητικό νέο Alesi, ενώ ο Prost εμφάνισε νωρίς τον χαρακτήρα ντίβας και ξεκίνησε τις μπηχτές για την απόδοση του μονοθεσίου του.

Ήταν πάντως όμορφο το …φορτηγό του Prost

H Ferrari κατάλαβε το λάθος της να επιμείνει με μια εξέλιξη της 640-641 και άλλαξε το σχέδιο με μια …εξέλιξη της 642, την 643 για το δεύτερο μισό της χρονιάς. Η 643 έκανε δυνατό ντεμπούτο με 2η θέση στο GP της Γαλλίας αλλά μετά συνέχισε την κακή παράδοση της προκατόχου της, με αποτέλεσμα στη συνέντευξη τύπου μετά το GP της Ιαπωνίας ο Prost να κάνει την περιβόητη δήλωση όπου παρομοίασε τη Ferrari του με φορτηγό και ο Gianni Agnelli, κάνοντας  αυτό που θα είχε κάνει ο Enzo, τον απέλυσε άμεσα… από το το τηλέφωνο! και αντικαταστάθηκε από τον Gianni Morbidelli για τον τελευταίο αγώνα της χρονιάς.

Τελικά η κάκιστη σεζόν του 1991, όχι απλώς ανέκοψε την πορεία βελτίωσης που είχε η Ferrari μέχρι τότε, αλλά έφερε την ομάδα σε ένα κατηφορικό σπιράλ κακών αποφάσεων, απαράδεκτων μονοθεσίων, όπως η πανέμορφη αλλά άχρηστη F92A, και κακών εμφανίσεων.

Ουσιαστικά καταστράφηκε η καριέρα ενός εκ των πλέον ταλαντούχων πιλότων που βρέθηκαν ποτέ στην F1, του Jean Alesi και απομακρύνθηκε η προοπτική να έρθει στην ομάδα ο Ayrton Senna, που είχε θέσει ως ορόσημο στη καριέρα του την κατάκτηση 5 τίτλων για να ισοφαρίσει τον Juan Manuel Fangio, και απαιτούσε ένα μονοθέσιο που θα του το επέτρεπε.

Γιατί αυτή η αναφορά? Μα γιατί από δύο τίτλους που έχασε η Ferrari, για να τους κερδίσει η Mercedes, όπως το 1990 η Scuderia διεκδίκησε το Πρωτάθλημα από την παντοδύναμη McLaren, φέτος στο Maranello ήταν αισιόδοξοι πως, επιτέλους, είχαν τα κατάλληλα εφόδια για να σπάσουν τη κυριαρχία των ασημένιων βελών.

Φέτος, όπως τότε, η ομάδα ενισχύθηκε με ένα νέο και ταλαντούχο πιλότο Γαλλικής ανατροφής (τι Γαλλία, τι Μονακό… ο Γιάννης, Γιαννάκης) τον Charles Leclerc, που φαίνεται σαν να προσπαθεί περισσότερο από τον Vettel.

Φέτος, όπως τότε, συνειδητοποίησαν πως στο σχεδιασμό του αυτοκινήτου ακολούθησαν λάθος δρόμο.

Και φέτος, όπως τότε, αναμένονται αλλαγές υπό τη πίεση του τύπου.

Ποιες είναι οι διαφορές? Πρώτα απ’όλα η οργάνωση, τότε ακόμα οι μεγάλες ομάδες ήταν μπακάλικα σε σχέση με τους τωρινές, και υποτίθεται ότι λαμβάνονται πιο ψύχραιμα οι αποφάσεις. Επίσης ο Vettel δεν κάνει αρνητικές δηλώσεις και δεν εκθέτει την ομάδα, αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό?

Αν η Ferrari δεν καταφέρει μερικές σπουδαίες εμφανίσεις για να βγει τουλάχιστον άξια δεύτερη, γιατί με 5 συνεχόμενα 1-2 είναι απίθανο η Mercedes να χάσει τον τίτλο, φοβάμαι ότι το 2019 μπορεί να οδηγήσει, δια της ομοιότητας με το 1991, στις καταστροφικές χρονιές 1992-1994.

Και αν γίνει, εύχομαι μόνο ο Charles να μην έχει την ίδια τύχη με τον Jean…

Νίκος Κουμπής